گوشت ۶۰۰هزار تومانی به بازار رسید!

با شروع فصل پاییز و بالا رفتن مصرف گوشت قرمز، دولت ایران تصمیم گرفته است تا بخشی از نیاز بازار را از طریق واردات تأمین کند. تولید داخلی همچنان نقش مهمی دارد، اما برای تثبیت قیمت‌ها و افزایش عرضه، واردات گوشت از کشورهای مختلف از جمله کنیا انجام می‌شود.

گوشت قرمز وارداتی محدود به یک کشور نیست و مبادی مختلفی از آسیای میانه، آمریکای لاتین، هند، پاکستان و حتی آفریقا گوشت به کشور وارد می‌کنند. در این میان، کنیا به دلیل ظرفیت بالای تولید و قیمت مناسب، توجه ویژه‌ای پیدا کرده است.

سؤالات بهداشتی و کیفیت گوشت وارداتی
مردم نگرانند که آیا گوشت کنیایی که با قیمت پایین وارد بازار می‌شود، از نظر سلامت و بهداشت قابل اعتماد است یا خیر.

چندی پیش، مهدی بختیاری، مدیرعامل میادین میوه و تره‌بار تهران اعلام کرد:

«از مهر امسال روزانه ۶۰ تن گوشت گرم کنیایی با قیمت حدود ۶۰۰ هزار تومان در میادین توزیع خواهد شد.»

این خبر باعث شد که پرسش‌هایی درباره علت ارزان‌تر بودن گوشت کنیا نسبت به گوشت ایرانی و حتی برزیلی مطرح شود.

جزئیات واردات گوشت
منصور پوریان، رئیس شورای تأمین دام، توضیح داد:

«دولت امکان واردات حدود ۷۰ هزار تن گوشت گرم را فراهم کرده است. این گوشت‌ها از مبادی مختلفی مانند آسیای میانه، مغولستان، استرالیا، آفریقا، آمریکای لاتین، هند و پاکستان وارد می‌شوند.»

وی افزود که کنیا وضعیت مناسبی در تولید و تأمین دام دارد و در سال‌های اخیر گوشت گوسفندی این کشور به ایران وارد شده است. همچنین تأکید کرد که تمامی گوشت‌های وارداتی، از جمله گوشت کنیایی، پیش از ورود به بازار کنترل‌های بهداشتی و قرنطینه‌ای را پشت سر می‌گذارند.

علت قیمت پایین گوشت کنیایی
پوریان درباره دلیل قیمت ارزان‌تر گوشت کنیا گفت:

«کنیا ظرفیت بالایی در تولید دام سبک دارد و گوشت این کشور با قیمت مناسب عرضه می‌شود. به همین دلیل بسیاری از کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز از محصولات آن استفاده می‌کنند.»

تأثیر واردات بر بازار داخلی
واردات گوشت در کنار تولید داخلی، به تثبیت قیمت‌ها و تنوع‌بخشی به سبد پروتئین خانوار کمک می‌کند. اما کارشناسان هشدار می‌دهند که ادامه واردات بدون حمایت کافی از تولیدکنندگان داخلی، می‌تواند دامداران ایرانی را با ضرر مواجه کند. ایران یکی از چهار قدرت اصلی در پرورش دام سبک است و رقابت با گوشت ارزان خارجی ممکن است صنعت دامپروری داخلی را تحت فشار قرار دهد.

به نظر می‌رسد سیاست فعلی بیشتر نقش یک مسکن کوتاه‌مدت برای بازار گوشت دارد و بدون حمایت ساختاری از تولید داخلی، می‌تواند در آینده هزینه‌های سنگینی برای صنعت دامپروری کشور به همراه داشته باشد.