نام جدیدی برای اینترنت ملی که همه را به واکنش واداشت!
چهار روز پیش، پیشنهادی از سوی نسیم توکل، رئیس هیات مدیره شرکت عرشگستر، مطرح شد که با واکنشهای گستردهای در فضای رسانهای و شبکههای اجتماعی همراه گردید.

این ایده که اینترنت اضطراری عنوان شده، در واقع شکل تازهای از مفهوم اینترنت ملی به شمار میرود؛ اینترنتی که در مواقع خاص دسترسی کاربران عادی را محدود کرده و فقط خدمات محدودی برای برخی مشاغل و موقعیتها فراهم میکند. از نگاه برخی کارشناسان، این نوع اینترنت میتواند منجر به ایجاد دسترسیهای طبقاتی شود. میلاد نوری در این زمینه نوشته است:
"همیشه گفتیم. هیچوقت چیزی به اسم اینترنت طبقاتی رو مستقیم معرفی نمیکنن. بلکه سعی میکنن در ظاهرهای بهتر کادوپیچش کنن. اینترنت خبرنگاری. سیمکارت گردشگری. دسترسی اساتید دانشگاه به یوتوب. ویپیان ملی و... جدیدا هم اینترنت اضطراری برای حفظ خدمات حیاتی."
این دیدگاه در فضای مجازی بسیار شنیده میشود و واکنشهای زیادی را برانگیخته است. علی، یکی از کاربران توییتر، با نگاهی انتقادی به استقبال برخی موسسان استارتآپها از این طرح، نوشته:
"وقتی ... مال خودت نیست، حلواش به دهنت شیرین میاد. از اول هم دنبال کاربر نبودین، مثل همیشه دنبال رانت و وامهای کلان هستین."
کاربری دیگر با نام موری تامورا نیز در شبکههای اجتماعی اظهار داشته:
"آقا من نمیدونم هیچ ادم مهمی قراره این توییت رو ببینه یا نه. ولی چیزی به اسم اینترنت طبقاتی کاملا میتونه نابودی یه ادم عادی مثل من باشه که فقط میخواد مثل آدم تدریس آنلاین داشته باشه. یا اون زن سرپرست خانوار از بدبختی که تو پیج اینستاش ترشی و مربا میفروشه. یا اون دختر جوونی که واسه خرج دانشگاهش داره اکسسوری میفروشه. واقعا اگه از بدبختی ما لذت میبری، آدرس بده بیا رو در رو صحبت کنیم."
در مقابل، برخی کاربران دیدگاه متفاوتی دارند؛ برای مثال شاپور به موری پاسخ داده است:
"شما اگر بخوای تدریس آنلاین کنی میتونی از اپلیکیشنهای ایرانی استفاده کنی. دنبال بهانه نباشید. اینترنت سلاحیست که کنترلش در دست دشمنه."
ماجرا از این هم پیچیدهتر است، چرا که منافع گروههای مختلف در این موضوع گاهی در تضاد قرار میگیرد. یکی از کاربران نوشته:
"درست وقتی مردم با اینترنت نصفهنیمه و فیلترشکن پارهپاره درگیرن، انجمنی با کلی عضو تأثیرگذار نامه زده که چرا گوگلادز بستهست! مشکل مردم «نبود اینترنته»، نه نبود تبلیغات گوگل برای برخی."
میلاد نوری نیز به ابعاد دیگری از ماجرا اشاره کرده است:
"ظاهرا یک انجمن هم به جای اعتراض به اصل قطع اینترنت سرورها و اختلالها، داره لیست جمع میکنه برای وایتلیست شدن. گفته هر کسب و کارها نهایتا ۲-۳ آیپی مهم شرکت را معرفی نمایند + تعهدنامه. هر گروهی به صورت جزیرهای یک قسمت کار رو دست گرفته!"
با وجود همه این بحثها و جنجالها در فضای مجازی، باید منتظر ماند و دید تصمیمگیرندگان اصلی در این زمینه چه رویکردی اتخاذ خواهند کرد. نکته قابل توجه این است که برخی معتقدند حتی اگر اینترنت ملی به مصلحت کشور باشد، بهتر است از اصطلاحاتی مانند "اینترنت اضطراری" استفاده نشود، چرا که این نامگذاری از نظر آنان به نوعی گمراهکننده است و واقعیت موضوع را کامل بازتاب نمیدهد.