آخرین وضعیت تعطیلی سه روزه آخر هفته در تهران/ ماجرا چیست؟

با توجه به افزایش مصرف آب و برق و ناترازی شدید در تامین این سرمایههای حیاتی، زمزمههایی درباره تعطیلی سه روزه سازمانهای اداری در پایان هفته به گوش میرسد. این طرح که در راستای صرفهجویی و کاهش هدررفت منابع مطرح شده، فرصتی منحصر به فرد برای بازنگری در ساعات کاری ادارات و افزایش بهرهوری نیروی انسانی به شمار میرود، اما همچنان پرسشهایی درباره نحوه اجرای آن و تبعات آن مطرح است.

این اقدام، گرچه به ظاهر اجباری به دلیل کمبود برق و آب است، ولی پیشینهای علمی و تجربی نیز دارد؛ کشورها و شرکتهای دنیا در سطوح مختلف به سمت هفته کاری چهار روزه و تعطیلی سه روزه رفتهاند تا از فرسودگی کارمندان جلوگیری کرده و راندمان کاری را افزایش دهند. روزنامه شرق در سرمقالهاش سه سال پیش به ضرورت این تغییر اشاره کرده و پیشنهاد داده بود که دولت و مجلس با تشکیل کمیتهای تخصصی، اجرای آزمایشی طرح را در چند استان شروع کنند.

امروزه ما با واقعیتی ناخوشایند روبرو هستیم؛ کاهش چشمگیر ساعت کاری به دلایل محدودیتهای زیرساختی و افزایش تعطیلات به سه روز در هفته، نه از سر مدیریت بهینه و رفاه نیروی انسانی، بلکه به دلیل فشار بر منابع آبی و برق انجام شده است. در این میان، سختافزار گستردهای از اعتراضات مردمی اندک بوده و شهروندان نیز کمتر از خدمات اداری دو یا سه روز تعطیلی شکایت کردهاند.

قطعاً برخی دستگاههای حساس مانند خدمات قضایی، پلیسی و درمانی از این قاعده مستثنی هستند و باید برای آنها تدابیر ویژهای اندیشیده شود تا خللی در ارائه خدمات ایجاد نشود.

از دیدگاه کارشناسان و صاحبنظران، طرح تعطیلی سه روزه هفته ظرفیت ایجاد ظرفیتهای مثبت متعددی دارد؛ از جمله افزایش زمان کیفیتبخشی به زندگی خانوادگی، کاهش مصرف انرژی در سطح گسترده، افزایش تمرکز و بهرهوری در ساعت کاری باقیمانده و تقویت صنعت گردشگری داخلی.

با توجه به تغییرات سریع اجتماعی و اقتصادی در کشور، دیگر نمیتوان با دیدگاههای قدیمی درباره تعطیلی بیشتر مخالفت کرد. این اصلاح ساختاری، اگر با برنامهریزی اجرایی و علمی همراه شود، میتواند به یک سیاست موفق بدل شود.

پیشنهاد میشود با تشکیل کمیتهای ویژه در وزارتخانههای کار و کشور، مزایا و معایب طرح به دقت بررسی و سنجیده شده و پس از اخذ نتایج، به مجلس ارائه گردد تا تصویب و اجرا به صورت منسجم و هدفمند انجام شود.