نوجوانی که قربانی بی‌توجهی والدین شد؛ قصه‌ای تلخ از خودکشی
مادر جوان: غفلت ما باعث شد پسرم در تنهایی به سرنوشت تلخی دچار شود.
زن جوانی که به تازگی فرزند ۱۷ ساله‌اش را به طرز غم‌انگیزی از دست داده، در گفت‌وگو با مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری نجفی، جزئیات تلخی از زندگی پسرش را به اشتراک گذاشت. او که هنوز از شوک این حادثه بیرون نیامده، با بغضی در گلو گفت: «هرچند پسرم رفتارهای غیرمنتظره زیادی داشت، اما متاسفانه توجهی به کارهای عجیب او نمی‌کردیم. تصور می‌کردم او بازی‌های کودکانه خاص خود را دارد، اما امروز که با جسد حلق آویز او روبه‌رو شدم، تازه فهمیدم که...»
مادر با تأکید بر اینکه پسرش از ۶ سالگی به تقلید از صحنه‌های اعدام علاقه‌مند بود، افزود: «حتی یک بار چشمانش را گرفتم تا شاهد آن صحنه تلخ نباشد، اما موفق نشدم. از آن روز به بعد، او همواره به دنبال مکان‌های خلوت و اتاق‌های بسته بود تا این صحنه دردناک را تکرار کند. نگرانی عجیبی داشتم و مدام مراقب او بودم، اما هرگز به ذهنم نرسید که او را نزد مشاور یا روان‌پزشک ببرم. این رفتارها را فقط بازی‌های کودکانه تعبیر می‌کردم.»
او ادامه داد: «پسرم در دوران نوجوانی تنها و گوشه‌گیر شد و هیچ دوستی نداشت. او تنها با پدرش بیرون می‌رفت و بیشتر اوقات را در اتاقش می‌گذرانید. هر بار که کتابی در دستش می‌دیدم، فکر می‌کردم مشغول مطالعه است. اما حالا می‌دانم که او در حال انجام همان رفتارهای خطرناک دوران کودکی بود.»
این مادر جوان با اشک و اندوه از کشف جسد پسرش در اتاق می‌گوید: «چند روز پیش، وقتی از خواب بیدار شدم، وحشت‌زده با جسد حلق آویز پسرم مواجه شدم. سراسیمه به سویش دویدم و پیکر بی‌جانش را تکان دادم، اما پاسخی نشنیدم. بلافاصله او را پایین کشیدم، ولی دیگر...»
او با گریه ادامه داد: «کاش قوانینی وضع شود که صحنه‌های اعدام و حلق‌آویزی مقابل دیدگان کودکان و نوجوانان قرار نگیرد. ما فرزند خود را به خاک سپردیم، اما ای کاش...»
با توجه به حساسیت این موضوع تلخ، گروه تجسس کلانتری نجفی مشهد تحت هدایت سرهنگ محمد ولیان، رئیس کلانتری، به بررسی ابعاد مختلف این حادثه پرداخته و خانواده او نگران فرزند خردسال دیگرشان هستند که ممکن است تحت تأثیر این وقایع قرار گیرد.
