زیدآبادی: آیا پوتین ایران را رها کرد؟
با بالا گرفتن تنش‌ها و زمزمه‌های جنگ، بسیاری نگاه‌ها به کرملین دوخته شده بود؛ اما در نهایت ولادیمیر پوتین نه‌تنها به تهران نرفت، بلکه هیچ اقدام میانجی‌گرانه‌ای نیز از جانب مسکو صورت نگرفت.
احمد زیدآبادی در تازه‌ترین یادداشت منتشرشده در کانال تلگرامی‌اش، با لحنی تحلیلی و انتقادی به مسئله عدم دخالت ولادیمیر پوتین در تنش‌های اخیر پرداخته است. او در ابتدای نوشته‌اش تاکید می‌کند که طی هفته‌های گذشته این تصور را داشته که رئیس‌جمهور روسیه ممکن است به عنوان آخرین امید برای جلوگیری از بروز یک جنگ تمام‌عیار وارد میدان شود و حتی سفری به تهران در این راستا داشته باشد.
زیدآبادی در ادامه می‌نویسد:
«حتی ترامپ هم چنین درخواستی از پوتین را چند بار تکرار کرد و مقام‌های کاخ کرملین نیز آمادگی خود را برای کمک به حل و فصل دیپلماتیک بحران اعلام کردند.»
با این حال، نه‌تنها پوتین به تهران سفر نکرد، بلکه هیچ حرکت عملی از سوی روسیه برای ایفای نقش میانجی نیز دیده نشد. زیدآبادی در تحلیل چرایی این موضوع، احتمال تبانی روسیه با اسرائیل را مطرح می‌کند؛ هرچند در ادامه خود نیز این فرضیه را دشوار می‌داند.
او در این‌باره می‌نویسد:
«آیا روس‌ها با نتانیاهو تبانی کردند؟ روسیه رابطه‌ی عادی و حتی گرم با اسرائیل را بخشی از منافع استراتژیک خود تعریف می‌کند، اما تصور تبانی آن با نتانیاهو برای حمله به ایران بسیار سخت است.»
در بخشی دیگر از یادداشت، زیدآبادی به سیاست‌های دیرینه مسکو در قبال تهران اشاره کرده و موضع واقعی روسیه را از نگاه خود چنین توصیف می‌کند:
«واقعیت این است که روس‌ها به رغم روابط نزدیک‌شان با تهران، هیچگاه نظر مساعدی نسبت به سیاست خاورمیانه‌ای جمهوری اسلامی نداشتند و در هیچ محفل بین‌المللی از آن حمایت نکردند. این به واقع برخی از محافل متوهم و تندرو داخلی در ایران بودند که تصویری بی‌نهایت اغراق‌آمیز از رابطه‌ی مسکو با تهران به دست می‌دادند و پوتین را همچون قدیسی به عنوان پشتیبان قدرقدرت و قاطع بین‌المللی ایران می‌ستودند.»
در شرایطی که هنوز هیچ نشانه‌ای از اقدامات دیپلماتیک احتمالی روسیه برای جلوگیری از وقوع درگیری منتشر نشده، زیدآبادی دو احتمال را برای سکوت پوتین مطرح می‌کند:
اول، اینکه رئیس‌جمهور روسیه اساساً شانسی برای موفقیت در این نقش قائل نبوده و ترجیح داده است وارد ماجرا نشود تا از اعتبار شخصی و سیاسی‌اش محافظت کند. دوم، اینکه احتمالاً پوتین متوجه شده پیشنهاد او با پیشنهاد ترامپ تفاوت محسوسی نداشته و انتظار استقبال از جانب تهران را نداشته است.
با توجه به این تحلیل‌ها، غیبت روسیه در موقعیتی که ممکن بود به واسطه آن نقشی محوری ایفا کند، همچنان یکی از نقاط مبهم تحولات اخیر باقی مانده است.
