اگر افسردگی قابل‌مشاهده بود؛ بازتابی از جهان درونی افراد افسرده در قاب دوربین
افسردگی حالتی پیچیده است که می‌تواند زندگی فرد را تحت تأثیر قرار داده و او را از جریان طبیعی روزمره جدا کند. اما اگر این وضعیت در قالب تصویر نمایان می‌شد، چه شکلی داشت؟
هفت سال پیش، گابریل آیزاک (Gabriel Isak) با انتشار مجموعه‌ای از تصاویر سوررئال که به تجسم افسردگی می‌پرداخت، توجه بسیاری از منتقدان و مخاطبان هنر را به خود جلب کرد. این پروژه‌ی هنری، که با ترکیب فرم‌های مینیمالیستی و مفاهیم عمیق روان‌شناختی خلق شده است، سعی دارد احساسی را که در ذهن و درون افراد افسرده جریان دارد، در دنیای بیرونی به نمایش بگذارد.
آیزاک، که خود با افسردگی دست‌وپنجه نرم کرده است، از عکاسی به‌عنوان ابزاری برای بیان احساسات درونی و نمایش چشم‌اندازی متفاوت از جهان درونی انسان‌های تنها و آسیب‌دیده استفاده کرده است. او با بهره‌گیری از سبک سوررئال، تصاویری خلق کرده که بیش از آنکه روایتگر واقعیت باشند، احساسات و تجربیات ذهنی را به شکلی نمادین نمایش می‌دهند.
این مجموعه‌ی هنری زمانی شکل گرفت که خود عکاس نیز درگیر افسردگی بود. تصاویر او نه‌تنها بازتابی از تجربه‌ی شخصی‌اش در این مسیر است، بلکه تلاشی برای ایجاد همدلی و درک عمیق‌تر از دنیای درونی افرادی است که با این اختلال روانی مواجه‌اند.
