تصمیمات بحث‌برانگیز کمیته انضباطی؛ آیا راه برای تخلفات در فوتبال ایران باز شده است؟
در پی صدور احکام جنجالی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، بسیاری از اهالی فوتبال نگران باز شدن راه برای تخلفات گسترده‌تری هستند. از رشوه گرفته تا اتهام و توهین، برخی معتقدند که با این احکام راه برای انواع تخلفات باز شده است.
کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال ایران با صدور آرای اخیر خود به شکلی غیرمنتظره راه را برای اتهام، توهین، رشوه‌دهی و رشوه‌گیری باز گذاشته است. در ادامه تصمیمات عجیب و غیرمنتظره، این بار نوبت به علیرضا بیرانوند رسید که به دلیل اظهاراتش یک جلسه محرومیت، آن هم به صورت مشروط (تعلیق به شرط عذرخواهی)، دریافت کند.
سؤال اصلی این است که علیرضا بیرانوند چه حرفی زده که این حکم برای او صادر شده است؟ برای پاسخ به این پرسش، باید به صحبت‌های او پس از دیدار بین تراکتور و فولاد بازگردیم. بیرانوند در آن مصاحبه، درباره جریمه ۲۰ میلیارد تومانی که کمیته وضعیت فدراسیون فوتبال بابت فسخ قراردادش با پرسپولیس تعیین کرده بود، گفته بود: «نه تنها این ۲۰ میلیارد تومان را نمی‌دهم، بلکه آن ۵ میلیارد تومانی که بابت اضافه کردن الحاقیه قراردادم هیئت مدیره پرسپولیس به‌عنوان شیرینی از من گرفتند، پس می‌گیرم! اگر مدیران پرسپولیس در این مورد زیاد صحبت کنند، ویدیوی پرداخت این مبلغ را منتشر خواهم کرد.»
ادعای بیرانوند درباره «شیرینی» به معنای رشوه است. یعنی دروازه‌بان تیم ملی اعلام کرده که برای امضای الحاقیه قراردادی، رشوه داده است. حالا این موضوع دو حالت بیشتر ندارد؛ یا بیرانوند واقعاً رشوه داده که در این صورت مرتکب جرم شده است، یا اینکه او رشوه‌ای نداده و تنها اتهام زده است که در این حالت هم جرمی دیگر مرتکب شده است. در هر دو صورت، تصمیم کمیته انضباطی مبنی بر جریمه دو میلیارد تومانی و محرومیت یک جلسه‌ای (تعلیقی به شرط عذرخواهی) با واقعیت همخوانی ندارد.
قوانین انضباطی به‌صراحت اعلام کرده‌اند که رشوه‌دهنده و رشوه‌گیرنده باید حداقل ۱۲ ماه محروم شوند. اگر کمیته انضباطی به این نتیجه رسیده که بیرانوند رشوه داده است، چرا چنین حکمی صادر شده؟ و اگر این اتهام تنها ادعایی بی‌اساس بوده، آیا یک جلسه محرومیت کافی است؟ آیا کمیته انضباطی فقط به پر شدن خزانه فدراسیون فوتبال فکر می‌کند یا جنبه‌های دیگر این احکام را هم در نظر دارد؟
این نوع تصمیم‌گیری‌ها عملاً مسیر تخلفات را هموار می‌کند. با نگاهی به احکام اخیر فدراسیون، از جمله موارد مربوط به بیرانوند، محمود فکری و دیگران، می‌توان به این نتیجه رسید که در فوتبال ایران، توهین، افترا، تهمت و رشوه‌گیری عملاً آزاد شده است. پیش‌تر نیز در گزارشی اشاره شده بود که ارکان قضایی فدراسیون، شامل کمیته‌های انضباطی، اخلاق و استیناف، با احکام خود پیام روشنی ارسال کرده‌اند: تخلف کنید، ما با شما کاری نداریم! گذشت زمان این موضوع را ثابت کرده است، اما به نظر می‌رسد که این پایان ماجرا نیست؛ چراکه شعبده‌بازی‌های ارکان قضایی فدراسیون همچنان ادامه دارد.
