معمای استقلال پیچیده‌تر شد؛ منیر الحدادی و ترکیب مرموز ساپینتو
پیوستن منیر الحدادی به جمع استقلالی‌ها، شرایط تاکتیکی تیم را به شدت تغییر داده است.
با اضافه شدن منیر الحدادی، شرایط برای ساپینتو، سرمربی استقلال، و حتی مربیان تیم‌های رقیب به چالش بزرگی تبدیل شده است. در روزهای اخیر، کمتر کسی توانسته حدس بزند که کدام بازیکن در چه پستی به میدان می‌رود. این سردرگمی تنها به دلیل ورود یک بازیکن شاخص نیست، بلکه ترکیب چندپسته و قدرتمند تیم، باعث شده انتخاب‌های تاکتیکی متنوعی در اختیار ساپینتو قرار گیرد.
سلاح‌های چندپسته؛ آزادی عمل ساپینتو در حمله
استقلال اکنون در اکثر پست‌ها حداقل دو بازیکن آماده دارد که توانایی حضور در میدان را دارند. نکته مهم، قابلیت بازی در چند پست مختلف است. منیر الحدادی نه تنها به عنوان مهاجم ظاهر شده، بلکه تجربه بازی در نقش هافبک مرکزی پشت مهاجمان و وینگر راست را نیز دارد. یاسر آسانی نیز هم وینگر راست و هم هافبک تهاجمی بوده است. این انعطاف‌پذیری را می‌توان در بازیکنانی چون نازون و موسی جنپو هم مشاهده کرد. در فاز تهاجمی، ساپینتو می‌تواند بازیکنان خود را روزانه جابه‌جا کند؛ مثلاً یک روز یاسر آسانی را مهاجم و روز دیگر هافبک پشت مهاجمان قرار دهد و همین انعطاف برای منیر الحدادی نیز وجود دارد.
نیمکت پرقدرت؛ پیامی برای رقبای استقلال
عمق ترکیب استقلال تا حدی است که حتی بازیکنان با تجربه ملی، روی نیمکت حضور دارند. اگر تمام بازیکنان خارجی و ملی، از جمله حردانی، رزاقی‌نیا و سحرخیزان بازی کنند، برخی از آنها احتمالاً روی نیمکت خواهند نشست. این موضوع ممکن است کار ساپینتو را کمی پیچیده کند، اما برای مربیان حریف، ایجاد برنامه دفاعی و تاکتیکی به مراتب دشوارتر است. وقتی ترکیب و عمق نیمکت استقلال اینقدر متنوع است، هیچ تیمی نمی‌تواند با اطمینان حدس بزند چه بازیکنانی در مسابقه حاضر خواهند شد. ساپینتو با چنین ترکیبی به حریفان می‌گوید: «Catch me if you can.»
