این تصمیم مهم ساپینتو تکلیف استقلال را تا پایان فصل مشخص می‌کند

 خریدهای تابستانی استقلال شامل یاسر آسانی، موسی جنپو، نازون و منیر الحدادی، تصویری از یک تیم هجومی و پرستاره ساخته است؛ گروهی که روی کاغذ می‌تواند هر دفاعی را به دردسر بیندازد. اما فوتبال مدرن نشان داده است داشتن مهاجمان زهردار به تنهایی کافی نیست و موفقیت واقعی، به تسلط بر میانه میدان و کنترل ریتم بازی بستگی دارد. برای ساپینتو، میانه زمین نه فقط یک دغدغه معمولی بلکه نقطه کلیدی فصل است، جایی که مسیر رسیدن به سه‌گانه باید در آن ساخته شود.

دابل پیوت؛ ستون پنهان موفقیت استقلال

اصطلاح «دابل پیوت» فقط به دو بازیکن جلوی خط دفاع محدود نمی‌شود؛ بلکه به یک ستون مخفی در فوتبال مدرن تبدیل شده که جریان بازی و تعادل تیم را تعیین می‌کند. تجربه تیم‌های بزرگ اروپا نشان داده بدون این ساختار، حتی بهترین تیم‌ها در مقابل ضدحمله‌ها آسیب‌پذیرند و بازی‌سازی متوقف می‌شود. استقلال نیز برای بهره‌برداری کامل از خط حمله پرستاره خود، مجبور است این مدل را در سطح خود بازسازی کند. به طور خلاصه نقش دابل پیوت شامل موارد زیر است:

• سپر دفاعی: این دو بازیکن اولین سد جدی مقابل حمله حریف هستند وقتی توپ از دست می‌رود.

• آغاز بازی‌سازی: در فاز مالکیت، توپ را از مدافعان دریافت کرده و جریان حمله را شکل می‌دهند.

• انعطاف تاکتیکی: اگر یکی از آن‌ها جلو کشیده شود، دیگری جای خالی را پر می‌کند تا تعادل دفاعی حفظ شود.

• پشتیبانی از کناره‌ها: وقتی فول‌بک‌ها به حمله می‌روند، این زوج به عرض زمین حرکت کرده و پوشش لازم ایجاد می‌کنند، همان چیزی که با حضور رضاییان و جلالی در تمرینات کار شده و در زمین اجرا خواهد شد.

استقلال و چالش پیدا کردن پلی‌میکر

نگاهی به لیست استقلال نشان می‌دهد ساپینتو گزینه‌های متنوعی در میانه زمین دارد:

• روزبه چشمی: تجربه و قدرت فیزیکی، نقش شش کلاسیک دفاعی.

• اندونگ: دوندگی بالا و توانایی بازی خط به خط، ترکیبی میان هشت و پلی‌میکر نیمه‌کاره.

• رزاقی‌نیا: جوان با پتانسیل تبدیل شدن به هافبک باکس تو باکس.

• ابوالفضل زمانی: بازیکن فیزیکی و پرانرژی مناسب بازی‌های پر فشار.

با وجود تنوع، یک خلأ مشخص دیده می‌شود: نبود یک پلی‌میکر کامل، کسی که ریتم بازی را دیکته کند و پاس‌های عمقی کلیدی بدهد، همان چیزی که در تیم‌های بزرگ اروپایی مثل کروس یا برناردو سیلوا دیده می‌شود. این خلأ باعث شده ساپینتو ترکیب‌های مختلفی را برای یافتن بهترین تعادل امتحان کند.

مدل‌های احتمالی دابل پیوت ساپینتو

1. چشمی + اندونگ: متعادل و محتاط، شبیه مدل کاسمیرو-کروس، مناسب شروع فصل.

2. اندونگ + احمدی: ریسکی اما هجومی، با خلاقیت بیشتر احمدی و نیاز به پوشش دفاعی از سوی مدافعان.

3. چشمی + زمانی: تمرکز بر قدرت فیزیکی، مناسب مقابله با تیم‌هایی که پرس شدید دارند.

4. اندونگ + رزاقی‌نیا: دابل هشت مدرن، مشابه کیمیش-گورتزکا، برای حمله سیال و بازی خانگی مقابل تیم‌های عقب‌نشین.

غیبت شماره ده؛ فرصتی برای تاکتیک مدرن

سال‌ها استقلال به دنبال یک «شماره ده» کلاسیک بود، اما ساختار دابل پیوت و دابل هشت امکان تقسیم وظایف بازی‌سازی میان چند هافبک را فراهم کرده است. بازیکنانی مثل الحدادی، احمدی یا اسلامی می‌توانند نقش شماره ده را ایفا کنند، اما ساپینتو بیشتر روی مدل‌های مدرن تکیه دارد تا سیستم کلاسیک ۱۰ و ستاره‌ای که محور بازی باشد.

نمونه‌های اروپایی نشان داده‌اند که جوانان در دابل پیوت می‌توانند موفق باشند؛ استقلال نیز رزاقی‌نیا و ابوالفضل زمانی را دارد که زیر سایه بازیکنان باتجربه رشد کرده و به مرور به ترکیب اصلی اضافه می‌شوند. این اعتماد به جوانان، نه تنها فصل پیش‌رو بلکه آینده باشگاه را نیز تضمین می‌کند.

تصمیمات ساپینتو در خط میانی، می‌تواند استقلالی متعادل و هجومی بسازد یا تیمی پرستاره و نامتوازن. همانطور که فصل قبل نشان داد، زوج‌سازی در میانه زمین کلید موفقیت این باشگاه پرتغالی است و هواداران منتظر یک فصل فراموش‌نشدنی هستند.