روزهای سخت و پرحاشیه امیر قلعه‌نویی: تیم ملی حسابی از قافله عقب است
امیر قلعه‌نویی در یکی از دشوارترین مقاطع دوران مربیگری‌اش قرار گرفته است. ناکامی‌های اخیر تیم ملی در تورنمنت کافا و انتقادهای سنگین هواداران، آینده نیمکت ایران را به سایه‌ای از ابهام و نگرانی فرو برده است.
امیر قلعه‌نویی بی‌تردید یکی از بحرانی‌ترین روزهای دوران مربیگری خود را پشت سر می‌گذارد؛ روزهایی که کمتر سابقه داشته تا این حد زیر تیغ انتقاد قرار بگیرد.
از همان آغاز حضور او در تیم ملی، عملکرد کادر فنی محل بحث و جدل بود، اما ناکامی در رقابت‌های کافا شرایط را بسیار پیچیده‌تر کرد. تورنمنتی که قرار بود برای تیم ملی آسان و بی‌دردسر باشد، عملاً به بستری برای شدت گرفتن انتقادها و ناامیدی هواداران بدل شد. تیمی که دو سال پیش قهرمانی این رقابت‌ها را جشن گرفته بود، این بار به مقام نایب‌قهرمانی بسنده کرد؛ عقب‌گردی که بسیاری آن را نشانه‌ای از افت محسوس فوتبال ملی دانستند.
در جریان مسابقات، ایران برای دومین بار متوالی برابر افغانستان نتوانست دروازه‌اش را بسته نگه دارد و حتی گل دریافت کرد. سپس برای نخستین بار در تاریخ، مقابل تاجیکستان متوقف شد و در نهایت با شکست یک بر صفر مقابل ازبکستان زمین را ترک کرد. این پنجمین تقابل پیاپی با ازبک‌ها بود که به سود ایران پایان نیافت؛ اتفاقی که تصویری روشن از درجا زدن فوتبال کشور ارائه می‌دهد.
در شرایطی که کافا می‌توانست فرصتی برای ترمیم وجهه قلعه‌نویی باشد، عملاً به دام بزرگی تبدیل شد. اکنون حتی زمزمه‌های برکناری او از تیم ملی به گوش می‌رسد. نگرانی اصلی هواداران این است: اگر تیمی که مقابل تاجیکستان و ازبکستان دست خالی برمی‌گردد، در جام جهانی به مصاف غول‌هایی مثل پرتغال، اسپانیا و آرژانتین برود، چه سرنوشتی در انتظارش خواهد بود؟
فراموش نشده که همین چندی پیش تیم ملی ایران در جام جهانی ۲۰۲۲ با شش گل مغلوب انگلیس شد. حالا وقتی هواداران می‌بینند اسپانیا در انتخابی جام جهانی با شش گل ترکیه را در استانبول در هم می‌کوبد، نگرانی‌ها بیشتر هم می‌شود. فوتبال عرصه شوخی نیست و غفلت در آن می‌تواند به آبروریزی‌های تاریخی ختم شود. پرسش جدی هواداران این است: آیا واقعاً نشانه‌ای از رشد و پیشرفت در کادرفنی فعلی به چشم می‌خورد؟
نگاهی به ترکیب نیمکت ایران این ابهام را پررنگ‌تر می‌کند. قلعه‌نویی طی ده سال گذشته در سطح باشگاهی موفق به کسب هیچ جامی نشده است. آندرانیک تیموریان و رحمان رضایی، دستیاران او، تجربه‌ای چشمگیر در مربیگری ندارند. هومن افاضلی تنها چند حضور کوتاه‌مدت در تیم‌های کم‌قدرت داشته و سعید الهویی نیز که بیش از دیگران خبرساز بوده، در دوران هدایت گل‌گهر سیرجان تنها یک پیروزی و پنج شکست به دست آورده است.
این همان تصویری است که هواداران از نیمکت تیم ملی می‌بینند. طبیعی است که دیگر تکرار واژه‌هایی مانند «هیبرید فورمیشن» نتواند پاسخ‌گوی پرسش‌های جدی مردم درباره آینده فوتبال ایران باشد.
