زهر پرسپولیس ریخته/ دیگر تیم قدیم نمی‌شود
پرسپولیس روزگاری با گل‌های زودهنگامش کابوس رقیبان بود؛ تیمی که هنوز دقیقه ۲۰ نگذشته، کار را تمام‌شده می‌کرد. اما امروز، همان بزرگ‌ترین سلاح سرخ‌ها از کار افتاده و این تیم پرستاره دیگر هراسی در دل حریفان ایجاد نمی‌کند.
پرسپولیس، پرافتخارترین باشگاه فوتبال ایران، حالا در موقعیتی قرار گرفته که بسیاری از هوادارانش انتظارش را نداشتند. تیمی که همیشه با قدرت روانی و گل‌های سریع برنده می‌شد، امروز مهم‌ترین برگ برنده‌اش را از دست داده است.
سال‌های طلایی پرسپولیس در دهه ۵۰ و ۶۰ شمسی گواهی روشن بر این حقیقت است؛ سرخ‌ها اغلب تا دقیقه ۲۰ یا ۲۵ یکی، دو گل به ثمر می‌رساندند و همین برتری زودهنگام، راه را برای بردهای پرگل و کسب جام‌ها هموار می‌کرد.
در دهه ۹۰ نیز تیم با وجود پیروزی‌های حداقلی، پنج بار پیاپی قهرمان لیگ شد. حتی برانکو ایوانکوویچ و یحیی گل‌محمدی اذعان کرده‌اند که نام و اعتبار پرسپولیس به اندازه تاکتیک و کیفیت فنی، در این موفقیت‌ها نقش داشته است.
واقعیت اما این است که در هر ورزش حرفه‌ای، نام و شهرت بزرگان خود به تنهایی یک برتری محسوب می‌شود؛ ترس و هیبتی که باعث افزایش خطا و اشتباه در تیم رقیب می‌گردد. این همان چیزی بود که پرسپولیس سال‌ها از آن بهره می‌برد.
اما در نقطه مقابل، همیشه انگیزه تیم‌های کوچکتر برای درخشیدن مقابل بزرگان نیز وجود دارد. با این حال، اعتمادبه‌نفس تیمی مثل پرسپولیس اجازه بروز چنین انگیزه‌ای را به رقبا نمی‌داد.
اکنون شرایط تغییر کرده است. پرسپولیس دیگر توان گلزنی زودهنگام را ندارد. در پنج بازی اخیر تنها چهار گل به ثمر رسانده و سه گل دریافت کرده است؛ آماری که با چهار تساوی و تنها یک برد نشان می‌دهد قدرت سابق از دست رفته. نکته نگران‌کننده‌تر اینکه فقط دو بار در نیمه نخست موفق به گلزنی شده؛ آن هم توسط علی علیپور و نه در شروع بازی، بلکه در واپسین دقایق نیمه اول مقابل سپاهان و فولاد.
امروز وقتی تیم‌ها تا دقیقه ۲۰ برابر پرسپولیس دوام می‌آورند، دیگر از آن ترس و هراس خبری نیست. این باور در دل حریفان شکل گرفته که می‌توان حتی پرسپولیس را شکست داد. نتیجه هم همان چیزی است که روی اسکوربرد می‌بینیم: تیمی که سلاح روانی و برتری سنتی‌اش را گم کرده و حالا با بحرانی جدی روبه‌روست.
