علت افت شدید منیر الحدادی مشخص شد: یک استقلالی!
بازگشت مونیر الحدادی از مصدومیت در دربی 106 امیدها را برای استقلال زنده کرد، اما او حالا در سه بازی پیاپی نتوانسته همان نقش کلیدی و تأثیرگذار سابقش را در زمین ایفا کند.
مونیر الحدادی که با وجود آسیبدیدگی و درمانهای انجامشده در سکوت توانست خود را به دربی 106 برساند، از آن زمان تاکنون در سه دیدار متوالی نتوانسته همان تأثیرگذاری همیشگی را در زمین نشان دهد. این روند همزمان با ثبت سه تساوی متوالی استقلال رخ داده و نقش او در فاز هجومی و بازیسازی تا حد زیادی کمرنگ شده است.
در نگاه اول، بازگشت از مصدومیت میتواند دلیل اصلی کاهش کیفیت مونیر باشد. این موضوع برای بسیاری از بازیکنان پس از آسیبدیدگی رایج است؛ ترس از تشدید مصدومیت باعث میشود تا بازیکن برای چند هفته از سطح ایدهآل خود فاصله بگیرد. کاهش میزان پرس، افت تحرک و کمرنگ شدن نقش او در ساخت بازی، نمونههایی از همین شرایط هستند.
با این حال، بررسیهای دقیقتر نشان میدهد عامل مهمتری نیز در افت مونیر نقش داشته است: غیبت مهران احمدی از ترکیب استقلال از زمان دربی.
احمدی که به دلیل شکستگی خفیف ساق پا از همان زمان از ترکیب کنار رفت، پیش از مصدومیت یکی از مهرههای کلیدی در میانه میدان و پرسهای سنگین بود و بخش عمدهای از بار فیزیکی تیم را به دوش میکشید. نبود او باعث شده تا تعادل خط میانی استقلال به هم بخورد و فشار بیشتری روی مونیر الحدادی وارد شود. این فشار افزایشی آزادی عمل مونیر را محدود کرده و به او اجازه نداده مانند گذشته روی بازیسازی و خلق موقعیت تمرکز کند.
در نهایت به نظر میرسد افت مونیر الحدادی بیش از آنکه یک مشکل فردی باشد، نتیجه مستقیم تغییر در ساختار و کاهش توان فیزیکی خط میانی استقلال پس از مصدومیت مهران احمدی است.
