شوکه در بازار ایران: هر دانه خرما، هزینه یک وعده ناهار!
افزایش افسارگسیخته قیمت‌ها، زندگی را برای مردم ایران سخت‌تر از همیشه کرده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که قیمت یک دانه خرما به ۱۶۲۵ تومان رسیده است.
در یادداشتی که در روزنامه جمهوری اسلامی به چاپ رسیده، وضعیت اسفناک اقتصادی مردم و کاهش توان خرید آن‌ها مورد توجه قرار گرفته است. نویسنده با تأکید بر لزوم برقراری عدالت اجتماعی و رفع تحریم‌ها، از مسئولان خواسته است تا توجه بیشتری به مشکلات اقشار ضعیف جامعه داشته باشند.
روزنامه جمهوری اسلامی ایران در این باره نوشت: «یک بسته خرمای معمولی خریده بود به قیمت ۱۱۷ هزار تومان. تک‌شماری که کرد به عدد ۷۲ رسید. یعنی هر دانه خرما، یک هزار و ۶۲۵ تومان درآمده بود. این هم یعنی…»
نویسنده در ادامه مطلب می‌افزاید: «نمی‌خواهم من برایش معنی یابی کنم. خودِ او هم سر تکان داد و زیر لب حرف‌هایی گفت که سعی کردم نشنوم، اما آن نقطه چین را هرکس می‌تواند پُر کند با نگاه خود و دردی که در دل دارد.» این جملات به خوبی عمق فاجعه و تأثیر گرانی‌ها بر زندگی مردم را نشان می‌دهد.
این گزارش تأکید دارد که وضعیت اقتصادی برای طبقه متوسط جامعه بسیار دشوار شده است، چه برسد به سایر اقشار. فردی که در دهک دهم قرار دارد، از وضعیت نامناسب خود گله می‌کند و این سوال را مطرح می‌کند که دهک‌های پایین‌تر چگونه امرار معاش می‌کنند؟ نویسنده معتقد است که این اقشار سال‌هاست زندگی و آرزو کردن را فراموش کرده‌اند.
نویسنده در ادامه مطلب، ضمن خودداری از تلخ‌نویسی، خواستار شکستن قفل تحریم‌ها و فروریختن دیوار تحریم‌های ظالمانه از طریق تدبیر و درایت شده است. او تأکید می‌کند که وضعیت اقتصادی جامعه مساعد نیست و باید به سخنان افراد مرفه و بی‌درد که از شکم سیر سخن می‌گویند، بی‌توجهی کرد.
نویسنده در ادامه از مسئولان می‌خواهد که طرح‌های کاسبان تحریم و افرادی که با حمایت آن‌ها تریبون‌داری می‌کنند را متوقف کنند، چرا که آن‌ها از جای گرمی سخن می‌گویند و تابستان را هم برای مردم عادی به زمستان تبدیل می‌کنند.
در ادامه این یادداشت، نویسنده با استناد به فرمان حکومتی امام علی (ع) به مالک اشتر، بر اهمیت توجه به خشنودی مردم و برقراری عدالت تأکید می‌کند: “باید محبوب‌ترین کار‌ها نزد تو، کار‌هایی باشند که با میانه روی سازگارتر و با عدالت دم سازتر و خشنودی مردم را در پی داشته باشند، زیرا خشم توده‌های مردم، خشنودی نزدیکان را زیر پای بسپرد و حال آن که، خشم نزدیکان اگر توده‌های مردم از تو خشنود باشند، ناچیز گردد.”
نویسنده معتقد است که مهم‌ترین مسئله، توجه به مردم و اقشار ضعیف جامعه است، نه منافع کاسبان و افراد منتفع از تحریم. او می‌گوید که این افراد فقط به فکر جیب خود هستند و گاهی به بهانه دور زدن تحریم‌ها، کشور را دور می‌زنند.
نویسنده با اشاره به این که نمی‌توان به همراهی این افراد حساب کرد، به فرموده امام علی (ع) اشاره می‌کند که “خواص و نزدیکان کسانی هستند که به هنگام فراخی و آسایش بر دوش والی باری گرانند و، چون حادثه‌ای پیش آید کمتر از هر کس به یاریش برخیزند.”
نویسنده در ادامه می‌افزاید که اگر این افراد واقعاً همراه باشند، باید سرمایه‌های اندوخته خود را در خدمت کشور قرار دهند، اما متأسفانه آن‌ها کشور را در خدمت خود می‌خواهند و به فرموده مولا “خوش ندارند که به انصاف درباره آنان قضاوت شود. اینان همه چیز را به اصرار از والی می‌طلبند و اگر عطایی یابند، کمتر از همه سپاس می‌گویند و اگر به آنان ندهند، دیرتر از دیگران پوزش می‌پذیرند.”
نویسنده در پایان با اشاره به مذاکرات رفع تحریم‌ها، از مسئولان می‌خواهد که به هیاهوی کاسبان تحریم و ویترین‌های موجه سازی شده آن‌ها توجه نکنند و به احترام مردم و برای رفع مشکلات آن‌ها، این بار صدای آن‌ها را ناشنیده بگیرند، حتی اگر پشت مقدسات سنگر بگیرند. او تأکید می‌کند که موفقیت در همراهی عموم مردم است، نه خواص فربه شده.
