بازنشستگان در انتظار معجزه ۲۵ تیر / معوقات بالاخره واریز می‌شود؟!
با گذشت حدود چهار ماه از آغاز سال ۱۴۰۴، هنوز وعده پرداخت مابه‌التفاوت حقوق فروردین بازنشستگان محقق نشده است. اکنون نگاه هزاران بازنشسته کشور به روز تأمین اجتماعی دوخته شده؛ آیا این روز بالاخره به تحقق یکی از مطالبات مهم سال بدل خواهد شد؟
در حالی که ماه چهارم سال رو به پایان است، موضوع پرداخت مابه‌التفاوت حقوق فروردین‌ماه بازنشستگان همچنان در ابهام قرار دارد. با نزدیک شدن به ۲۵ تیر، روز ملی بهزیستی و تأمین اجتماعی، امیدها برای پرداخت این معوقات بار دیگر زنده شده است؛ اما هنوز خبر قطعی از سوی سازمان تأمین اجتماعی منتشر نشده است.
در سالی که پنجاهمین سال تصویب قانون تأمین اجتماعی را پشت سر می‌گذاریم، انتظارات از این سازمان به‌شدت بالا رفته است. بسیاری از بازنشستگان معتقدند پرداخت به‌موقع معوقات می‌تواند یک اقدام نمادین اما تأثیرگذار برای بازسازی اعتماد از‌دست‌رفته باشد.
طبق وعده‌های پیشین، قرار بود مابه‌التفاوت افزایش حقوق بازنشستگان، یا در اردیبهشت و یا در نهایت در خرداد پرداخت شود؛ اما با وجود گذشت بیش از سه ماه، هنوز این پرداخت‌ها به حساب مشمولان واریز نشده است.
اکنون این پرسش جدی‌تر از همیشه مطرح است که: آیا ۲۵ تیر به‌عنوان روز رسمی سازمان تأمین اجتماعی، به روز پرداخت معوقات نیز تبدیل خواهد شد؟
در حال حاضر، زمان پرداخت حقوق تیرماه بازنشستگان بین روزهای ۲۹ تا ۳۱ تیر تعیین شده، اما درباره معوقات، هنوز هیچ اعلام رسمی صورت نگرفته است. همین مسئله باعث شکل‌گیری گمانه‌زنی‌های گسترده در میان بازنشستگان و فعالان صنفی شده است.
در صورتی که سازمان تأمین اجتماعی تصمیم بگیرد همزمان با پرداخت حقوق تیر، مابه‌التفاوت حقوق فروردین را نیز به حساب‌ها واریز کند، مجموع دریافتی بازنشستگان به شکل محسوسی افزایش خواهد یافت. این رقم شامل افزایش ۴۵ درصدی حداقل‌بگیران، افزایش ۳۲ درصدی حقوق برای سایر سطوح، و نیز مبالغ مربوط به مزایای جانبی نظیر حق عائله‌مندی، حق اولاد و بن معیشت خواهد بود.
در کنار طرح‌های تحولی که این سازمان برای سال جاری در دستور کار دارد، پرداخت منظم مطالبات یکی از اقداماتی است که می‌تواند شعارهای رفاهی و توسعه‌محور دولت را به عملکردی ملموس برای بازنشستگان تبدیل کند.
بازنشستگانی که دهه‌ها برای توسعه و پیشرفت کشور تلاش کرده‌اند، امروز بیش از همیشه نیازمند توجه عملی به خواسته‌های معیشتی خود هستند. آنها انتظار دارند روز تأمین اجتماعی به فرصتی واقعی برای توجه به حقوق قانونی‌شان تبدیل شود، نه صرفاً روزی برای سخنرانی و وعده‌های آینده‌نگرانه.
