ماجرای وام ۳۰ میلیونی فرهنگیان به کجا رسید؟
ماجرای وام ۳۰ میلیونی که قرار بود مرهمی بر مشکلات بازنشستگان فرهنگی باشد، حالا به داستانی پایان‌ناپذیر از سردرگمی، صف‌های بانکی و اختلالات اپلیکیشن‌ها تبدیل شده؛ و در پشت پرده، صندوق ذخیره دوباره به یاری بانک‌های زیان‌ده فراخوانده شده است.
سرنوشت وام ۳۰ میلیون تومانی فرهنگیان بازنشسته همچنان در ابهام است. طرحی که از تابستان ۱۴۰۳ با تبلیغات فراگیر صندوق ذخیره فرهنگیان آغاز شد، اکنون به مرحله‌ای رسیده که بسیاری از فرهنگیان بازنشسته بین صف‌های شلوغ بانک‌ها و پیام‌های خطای سامانه‌های بانکی بلاتکلیف مانده‌اند.
این وام که در ابتدا به عنوان یک تسهیلات حمایتی معرفی شد، عملاً با سازوکار پیچیده مالی بانک‌ها گره خورده است. پشت صحنه طرح، نه یک اقدام رفاهی، که مدلی برای تأمین نقدینگی بانک‌ها دیده می‌شود؛ به‌گونه‌ای که بار دیگر سپرده‌های معلمان برای جبران زیان بانک‌ها مورد استفاده قرار گرفته است.
اختلال شدید در اپلیکیشن «توبانک» تنها ظاهر ماجراست. در عمق این بحران، روایت‌هایی از استفاده دوباره منابع صندوق ذخیره برای سرپا نگه‌داشتن بانکی زیان‌ده مطرح می‌شود. فرهنگیان بازنشسته می‌گویند نه تنها روند پرداخت وام آغاز نشده، بلکه پاسخ روشنی هم از سوی بانک‌ها و صندوق درباره زمان‌بندی تخصیص این تسهیلات ارائه نشده است.
وعده‌ها از تابستان آغاز شد و بسیاری از بازنشستگان در انتظار واریز وام، مدارک خود را بارها به بانک‌ها تحویل دادند. حالا برخی از آن‌ها می‌گویند: «نه وامی واریز شده، نه سامانه درست کار می‌کند، فقط ما را بین شعبه‌ها و اپلیکیشن‌ها پاسکاری می‌کنند.»
با وجود تبلیغ گسترده این طرح به عنوان «وام فوری ۳۰ میلیون تومانی فرهنگیان»، واقعیت این است که هیچ جدول مشخصی برای پرداخت، ضامن‌ها یا تعداد نهایی مشمولان این تسهیلات ارائه نشده. این وضعیت باعث شده فشار روانی و نارضایتی در میان فرهنگیان بازنشسته بیش از گذشته افزایش یابد.
