واریزی ۱.۳۸۰.۰۰۰ میلیونی برای این دهک‌ها | یارانه معیشتی این افراد افزایش یافت
براساس قانون بودجه ۱۴۰۳ دولت موظف است ۳۱۵ همت از منابع حاصل از هدفمندسازی یارانه‌ها را برای اجرای طرح کالابرگ اختصاص دهد؛ سوال اینجاست که برنامه دولت چهاردهم که به دنبال برقراری عدالت اجتماعی در پرداخت یارانه‌ها نیز هست در مورد اجرای طرح کالابرگ الکترونیک به چه صورت خواهد بود؟
دولت چهاردهم در حالی ضمام امور را در دست گرفته است که بر اســاس قانون بودجه ســال جاری، مکلف اســت با منابع حاصل از هدفمندسازی یارانه‌ها (به میزان ۳۱۵ همت) طرح کالابرگ الکترونیک را برای ۱۹ میلیون خانوار ایرانی اجرا کند.
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی اصلی‌ترین متولی اجرای این طرح در سخنرانی پیش از خطبه‌های نماز جمعه این هفته تهران، به موضوع پرداخت یارانه براساس عدالت اجتماعی تاکید کرد که نشان از همت دولت چهاردهم بر اجرای این طرح و البته احتمالا با شکل و شمایل جدید دارد.
مساله پیوست عدالت در اجرای قوانین بارها توسط رهبر انقلاب نیز مورد تاکید قرار گرفته است. ایشان در دیدار با اعضای هیات دولت که در ماه جاری برگزار شد، تصریح کردند: «پیوست عدالت یک ترتیب اداری یا یک فرم تشریفاتی نیست، یک امر واقعی است .. اعضای دولت باید نگاه کنند و ببینند تأثیر هر قانون یا برنامه در شکاف اجتماعی چقدر است و اگر دیدند این برنامه موجب می‌شود که فاصله طبقاتی زیاد شود، برنامه را حذف کنند»
از سوی دیگر علیرضا عسگریان معاون رفاه وزارت تعاون نیز اعلام کرده که دولت هنوز درباره کالابرگ الکترونیک تصمیم نگرفته و احتمالا در جلسه پیش رو با وزارت اقتصاد مساله نحوه اجرای کاالبرگ مشخص خواهد شد.
با این همــه، دولت چهاردهم چــه بخواهد و چه نخواهد بر اســاس قانون بودجه، باید با منابع حاصل از اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها (مصرح در تبصره ۸ قانون بودجــه ۱۴۰۳) به میزان ۳۱۵ همت، طرح کالابرگ الکترونیک را برای ۱۹ میلیون خانوار ایرانی اجرا کند هرچند، آنچنان که گفته شــد احتمالا تغییراتی در نحوه اجرای آن ایجاد خواهد شد.
معاون رفاه وزیر کار همچنین گفته است کــه در مرحله قبلی اجــرای کالابرگ الکترونیکی ۱۵۱ میلیون بســته غذایی بدون صف از طریق ۲۱۱ هزار فروشگاه در سراسر کشور بین مردم توزیع شد و حال باید منتظر ماند و دید دولت پزشکیان چگونه و با چه مکانیزمی اجرای طرح کالابرگ الکترونیک را ادامه می‌دهد؛ و آیا مبلغ اختصاص یافته به هر فرد، گروه‌های مشمول، کالاهای سبد خرید مشمولان تغییری خواهد کرد یا خیر؟
بر اســاس این طرح که در ابتدا به عنوان طرح فجرانه در بهمن ماه سال ۱۴۰۲ آغاز شد، مشمولان می‌توانستند ۱۱ قلم کالای اساسی (شــامل برنج ایرانی، حبوبات، شیر کم چــرب، پنیر، ماست کم چرب، مــرغ، تخم مرغ، روغن مایع، ماکارونی و قند و شکر) را خریداری کنند.
قیمت روز سبد مشتمل بر ١١ قلم، ۷۴۳ هزار و ۷۵۰ تومان بوده که خانوارهای دهک‌های اول تا هفتم درآمدی در صورت خرید بسته باید قیمت سال ۱۴۰۱ را به مبلغ ۵۲۳ هزار و ۳۰۰ تومان از جیب خود پرداخت کرده و مابه‌التفاوت آن تا قیمت روز (به مبلغ ۲۲۰ هزار و ۴۵۰ تومان) از محل اعتبار جدید دولت تأمین می‌شد.
اگر با عینک نقادانه به کالابرگ الکترونیک نگاه کنیم؛ شاید بتوان دو موضوع اجباری بودن اقلام و پرداخت به ازای مابه التفاوت را دو ایــراد اساسی این طرح دانسـت.
براساس این طرح اگر یک خانواده سه نفره را در نظر بگیریم که ۶۶۰ هزار تومان کالابرگ دریافت می‌کننــد، باید بیش از ۲ میلیون تومان صرف خرید کالا کننــد که ۶۶۰ هــزار تومان آن توســط دولت پرداخت شــود. نکته قابل تامل در اینجا این است که فردی که قادر به پرداخت بیش از دو یا سه میلیون تومان برای خرید کالاست، از عهده پرداخت ۶۰۰ هزار تومان هم برمی‌آید و همین موضوع موجب می‌شود که استفاده از کالابرگ برای برخی از اقشار ضعیف و کم درآمد محلی از اعراب نداشته باشد و بیشتر کمکی به طبقه متوسط باشد.
با توجه به تاکیدات مصرح رهبر انقلاب مبنی بر درنظر داشتن پیوست عدالت در ارایه لوایح و اجرای قوانین، به نظر می‌رسد لزوم بازنگری در چگونگی اجرای طرح کالابرگ الکترونیک برای بهره‌مندی هر چه بیشتر اقشار ضعیف و کم‌درآمد از این طرح ملی احساس می‌شود.
اگرچه عسگریان از برگزاری جلسه برای تعیین نحوه اجرای طرح کالابرگ الکترونیک گفته و این موضوع می‌تواند «تغییر نحوه اجرای طرح کالابرگ» را به عنوان یکی از گزینه های مد نظر وزارت رفاه دولت پزشکیان محتمل کند اما بر اساس دو نشانه مهم، دولت پزشکیان نیز این اجرای این طرح را ادامه خواهد داد.
نشانه نخست، تکلیفی است که در قانون بودجه سال ۱۴۰۳ به صراحت بیان شده و دولت مکلف به انجام آن است. در جزء ۲ بند الف تبصره ۸ قانون بودجه ۱۴۰۳، به «کالابرگ الکترونیک» اشاره و درباره منابع اجرای این طرح به جزء ۱ بند الف همین تبصره استناد شده است؛ منابعی که یکی از آنها حاصل از فروش نفت و فرآورده‌های نفتی (صادرات و فروش داخلی) است و باید علاوه بر اجرای طرح کالابرگ، برای مواردی همچون «پرداخت یارانه دارو، شیر خشک و ملزومات مصرفی پزشکی، یارانه نقدی، معیشتی، کمک به خانوارهای تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی و سازمان بهزیستی کشور، یارانه نان و …» هزینه شود.
نشانه دوم را می‌توان در برنامه‌های احمد میدری یافت؛ وزیر رفاه که خود تجربه سال‌ها فعالیت در این وزارتخانه را دارد و حالا در جایگاه وزیر به مسیری می‌رود که نقشه راه آن را در یک مورد، برنامه هفتم توسعه ترسیم کرده است. بر اساس آنچه در برنامه‌های میدری پیش از رای اعتماد مجلس به او برای تصودی وزارت رفاه آمده، یکی از راهکارهای او برای رفع چالش‌هایی همچون «نرخ بالای فقر، فراگیری انواع آسیب‌های اجتماعی و توزیع ناعادلانه درآمد و امکانات»، «طراحی و استقرار نظام تأمین اجتماعی چندلایه مبتنی بر آزمون وسع با هدف کاهش فقر مطلق و بهبود توزیع درآمد» از یک سو و «ارائه اقلام ضروری در قالب بسته معیشتی پایه به خانوارهای کم‌درآمد به‌صورت کالابرگ الکترونیکی مازاد بر یارانه‌های قانونی» از سوی دیگر بوده است؛ مواردی که از میدری با استخراج آنها از برنامه هفتم توسعه، به عنوان برنامه خود برای وزارت رفاه ارائه کرده بود.
ماجرای آغاز یک طرح پرحاشیه
به طور کلی ماجرای طرح کالابرگ الکترونیک از زمستان ۱۴۰۰ کلید خورد؛ از زمانی که دولت ابراهیم رئیسی ساز حذف ارز ترجیحی را در جریان بررسی لایحه بودجه ۱۴۰۱ به طور جدی کوک کرد و البته مجلس با حذف «یکباره» ارز ۴۲۰۰ تومانی برای واردات کالاهای اساسی، دارو و نان مخالفت کرد؛ موضوعی که به جدال مجلس و دولت وقت منجر شد و در نهایت حذف ارز ترجیحی با رای نمایندگان مجلس در قانون بودجه ۱۴۰۱ مشروط شد. شرط مهم بهارستان‌نشینان ارائه «طرح کالابرگ» در کنار یارانه نقدی بود.
کمی بعد در میانه اسفندماه ۱۴۰۰، مجلسی‌ها دست به کار شدند و تصمیم گرفتند با یک مصوبه، دولت را در صورتی مجاز به حذف ارز ترجیحی کنند که «مکلف به اجرای طرح کالابرگ» شود.
به عبارتی نمایندگان مجلس در جلسه علنی یکشنبه ۱۵ اسفندماه ۱۴۰۰ در بررسی لایحه بودجه ۱۴۰۱ ، بند الحاقی ۱ تبصره ۱ را با پیشنهاد الیاس نادران به این شرح مصوب کردند که «به دولت اجازه داده می شود در سال ۱۴۰۱ تا معادل سقف «جدول مصارف قانون هدفمندی یارانه ها (تبصره ۱۴)» را از طریق تأمین «منابع مابه التفاوت ارز ترجیحی برای واردات کالاهای اساسی، دارو، تجهیزات مصرفی پزشکی» اختصاص دهد. در این مصوبه تاکید شده بود که «چنانچه دولت قصد دارد کالایی را از سبد ارز ترجیحی حذف کند، باید قبلا ترتیبات قانونی جبران زیان رفاه مصرف کننده برای کالاهای اساسی را از طریق کالا برگ الکترونیکی و در امور پزشکی از طریق بیمه ها و یا از طرق جایگزین مطمئن به انجام رسانده باشد، به طوری که افراد بتوانند این کالاها و خدمات را به نرخ پایان شهریور ۱۴۰۰ و در سقف سهمیه تعیین شده تهیه کنند.»
دولت ارز ترجیحی را حذف کرد، در حالی‌که خبری از ارائه کالابرگ نبود؛ دلیل دولتی‌ها برای این عدم تمکین دقیق قانون بودجه، «فراهم نبودن زیرساخت‌های لازم» بود. در ادامه اما، به‌جای اعطای کالابرگ به مشمولان، دست به تغییر مبلغ یارانه نقدی زد و تصمیم بر آن شد تا یارانه معیشتی ۳۰۰ و ۴۰۰ هزار تومانی جای یارانه نقدی ۴۵ هزار و پانصد تومانی را گرفته و با نرخ جدید به دست سرپرستان خانوار برسد.
البته دولت عدم اجرای دقیق قانون بودجه برای اجرای طرح کالابرگ را تا خرداد سال ۱۴۰۲ ادامه دارد و در نهایت، یک سال پس از تغییر نرخ یارانه نقدی معیشتی، اختصاص کالابرگ الکترونیک به برخی دهک‌ها کلید خورد؛ اقدامی که علاوه بر تاخیر زمانی در اجرا، نحوه اجرای آن نیز با انتقادات جدی روبرو شد.
به این ترتیب می‌توان گفت که خرداد ماه ۱۴۰۲ سرآغاز رسمی اجرای طرح کالابرگ الکترونیکی بود و این موضوع وارد چرخه کاری قوه مجریه در زمان تصدی ابراهیم رئیسی شد.
بر اساس این طرح، مشمولان می‌توانستند ۱۱ قلم کالای اساسی شامل برنج ایرانی، حبوبات، شیر کم‌چرب، پنیر، ماست کم‌چرب، مرغ، تخم‌مرغ، روغن مایع، ماکارونی و قند و شکر را خریداری کنند. مشمولان این طرح در صورتی که به میزان ۲۰۰ هزار تومان خریداری می‌کردند، یارانه تشویقی ۱۲۰ هزار تومانی در کارت آنها شارژ می‌شد. بدین ترتیب، قرار بر این شد که دهک‌های اول تا سوم درآمدی که ۴۰۰ هزار تومان یارانه نقدی هر ماه به دست‌شان می‌رسد، ۵۲۰ هزار تومان و دهک‌های چهارم تا هفتم درآمدی که ۳۰۰ هزار تومان به حساب‌شان واریز می‌شود، ۴۲۰ هزار تومان دریافت کنند.
ناگفته نماند کالابرگ در حالی به طرح‌های معیشتی دولت اضافه شد که همراه با نگرانی‌هایی بود. یکی از نگرانی‌های اصلی این بود که مبادا واریز یارانه نقدی قطع شود. اما دولت به مردم این اطمینان خاطر را داد که یارانه را هر ماه دریافت کنند. ضمن اینکه استفاده از کالابرگ را اختیاری اعلام کرد و آن را به‌عنوان یارانه اضافه‌تر دانست.
ماجرای کالابرگ به همین جا ختم نمی‌شود و در ادامه یک قید «فجرانه» نیز به آن اضافه شد. علت نامگذاری آن به فجرانه هم شروع آن با دهه فجر بود و قرار بر این شد تا از ۱۷ بهمن ماه تا ۱۸ اردیبهشت ادامه پیدا کند.
تفاوت کالابرگ فجرانه نیز این بود که شرط ۲۰۰ هزار تومانی خرید از یارانه حذف شد و اعتبار تشویقی از ۱۲۰ هزار تومان به ۲۲۰ هزار تومان افزایش یافت. این طرح نیز یک سبد ۱۱ قلمی برای تامین حداقل کالری، پروتئین، ریزمغذی و ویتامین‌های لازم برای فرد با قیمت‌های مبنای سال ۱۴۰۱ را شامل می‌شد. در توضیح آن نیز آمده بود که مابه‌التفاوت قیمت سبد مبنا سال ۱۴۰۱ با قیمت روز (۱۴۰۲) از محل یارانه جدید دولت تامین خواهد شد. البته در همان ابتدای اردیبهشت‌ماه مشخص شد ادامه این طرح با اما و اگر همراه است، چرا که صولت مرتضوی، وزیر کار وقت در نهم اردیبهشت ماه اعلام کرد که «برای پرداخت یارانه تشویقی ۲۲۰ هزار تومانی کالابرگ الکترونیکی در حال بررسی هستیم و به زودی نتیجه اعلام می‌شود.» هرچند دولت سیزدهم به پایان خط رسید و خبری از کالابرگ فجرانه نشد.
اگر با عینک نقادانه به کالابرگ الکترونیک نگاه کنیم؛ شاید بتوان دو موضوع «اجباری بودن اقلام و محدودیت انتخاب کالا» و «پرداخت مابه‌التفاوت» را دو ایراد بزرگ این طرح دانست. به گزارش اقتصادنیوز، در واقع، هرچند مشمولان دست‌شان در خرید کالا بسته نیست و برای مثال می‌توانند مرغ را جایگزین گوشت کنند اما تصمیم آنها محدود به همان سبد کالای ۱۱ قلمی می‌شود.
ایراد دوم این است که اگر یک خانواده سه نفره را در نظر بگیریم که ۶۶۰ هزار تومان کالابرگ دریافت می‌کنند، باید بیش از دو میلیون تومان صرف خرید کالا کنند که ۶۶۰ هزار تومان آن توسط دولت پرداخت می‌شود. نکته قابل تامل در اینجا این است که فردی که قادر به پرداخت بیش از دو یا سه میلیون تومان برای خرید کالاست، از پس پرداخت ۶۰۰ هزار تومان هم برمی‌آید و همین موضوع استفاده از کالابرگ را برای عده‌ای فاقد توجیه اقتصادی می‌کند.
