وصیت‌نامه سردار حاجی‌زاده که در مراسم چهلم خوانده شد
در مراسم چهلم شهدای هوافضای سپاه، وصیت‌نامه‌ای خوانده شد که فراتر از یک یادبود بود؛ نگاهی به باورهای عمیق، هشدارهای صریح و دعوتی جدی به ادامه راه انقلاب.
در جریان مراسم چهلم شهدای نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، وصیت‌نامه شهید سردار امیرعلی حاجی‌زاده با لحنی پر از باور و توصیه‌های راهبردی، قرائت شد؛ متنی که حاوی نکاتی صریح در خصوص آینده انقلاب اسلامی، خطر نفوذ اندیشه‌های غرب‌گرا، و لزوم تداوم راه ولایت‌مداری بود.
شهید حاجی‌زاده در این وصیت‌نامه، با نگاهی تاریخی و الهام‌گرفته از نهضت عاشورا، خطاب به نیروهای سپاه و بسیج نوشت:
«پاسداران و بسیجیان عزیز، بدانید که نهادی که در آن خدمت می‌کنید، ریشه در قیام عاشورا در سال ۶۱ هجری قمری و شهادت سیدالشهدا اباعبدالله الحسین علیه‌السلام دارد و تلاش‌های خالصانه شما، ان‌شاءالله به ظهور حضرت ولی‌عصر (عج) منتهی خواهد شد.»
او در ادامه، بر نقش حیاتی ولایت‌فقیه در هدایت جامعه اسلامی تأکید کرد و از همه، به‌ویژه نسل جوان، خواست با خودباوری و نیت خالص در مسیر ارزش‌های انقلاب قدم بردارند. بخش‌های بعدی این وصیت‌نامه، ضمن اشاره به تهدیدهای فکری و فرهنگی، هشدارهایی نسبت به گسترش نگاه‌های متمایل به غرب در ساختارهای اجتماعی و سیاسی کشور مطرح می‌کند. او توصیه کرد که بیداری و هوشیاری در برابر چنین جریان‌هایی باید همواره مدنظر قرار گیرد.
این وصیت‌نامه در فضایی معنوی و همراه با تأثر حاضران خوانده شد و حامل پیامی آشکار درباره ادامه مسیر شهدا و مسئولیت تاریخی نسل حاضر بود.
در بخش آغازین متن، شهید حاجی‌زاده به شکرگزاری از نعمت‌های الهی پرداخته و می‌نویسد:
«بسم الله الرحمن الرحیم
شکر و سپاس خداوند متعال را به‌واسطه نعمت‌های بی‌کرانی که به این حقیر عنایت فرمود، به جای می‌آورم؛ نعمت حیات، توفیق درک اسلام ناب محمدی (ص) و پیروی از معصومین علیهم‌السلام، نعمت زیستن در سایه انقلاب اسلامی و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و توفیق سربازی امامان عزیزتر از جانم، رهبر کبیر انقلاب اسلامی و مقام معظم رهبری.»
او در ادامه، از توفیق عضویت در سپاه، حضور در دفاع مقدس، و همراهی با دوستان شهیدش به‌عنوان بزرگ‌ترین افتخارات زندگی‌اش یاد می‌کند و می‌افزاید:
«حمد و سپاس خداوند را به‌واسطه توفیق عضویت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، توفیق حضور در جبهه‌های دفاع مقدس، تنفس و زندگی در کنار دوستان شهیدم و توفیق خدمت به ملت بزرگ ایران، هر چه بگویم و شکر کنم، قطره‌ای از اقیانوس بی‌کران نعمت‌های الهی را به جا نیاورده‌ام.»
در بخش پایانی این متن، شهید حاجی‌زاده با لحنی صمیمی و متواضع، تنها امید خود را به لطف و کرم الهی و شفاعت اهل‌بیت علیهم‌السلام گره می‌زند:
«خدایا امروز دستم خالی است، امیدم به لطف، رحمت و کرم توست.
خدایا امیدم به شفاعت ائمه معصومین علیهم‌السلام است.»
این وصیت‌نامه، نه تنها تصویری عمیق از باورهای شخصی یک فرمانده عالی‌رتبه ارائه داد، بلکه هشداری روشن برای آینده‌سازان انقلاب بود؛ یادآوری‌ای که حتی پس از شهادت نیز، مسئولیت‌ها را سنگین‌تر می‌کند.
