آقای پزشکیان! افتتاح نیروگاه ۲۵۰ مگاواتی درمان درد مزمن انرژی نیست
در حالیکه رئیسجمهور از افتتاح یک نیروگاه خورشیدی جدید سخن میگوید، کارشناسان و منتقدان معتقدند کشور با بحران عمیقتری از ناترازی انرژی روبهروست؛ بحرانی که با پروژههای کوچک و مقطعی حل نخواهد شد.

روزنامه هممیهن در سرمقاله امروز خود با نگاهی انتقادی به سخنان اخیر رئیسجمهور، به مسئله سیاستگذاری انرژی در کشور پرداخت و نوشت: آقای پزشکیان با افتتاح نیروگاه خورشیدی ۲۵۰ مگاواتی و آغاز عملیات احداث ۴۵۰ مگاوات برق خورشیدی، بر ضرورت سرعتبخشی به روند ساخت نیروگاهها تأکید کرده است. وی گفته بود: «دولت آماده است هر مانعی را از مسیر توسعه نیروگاههای خورشیدی بردارد تا ناترازی برق کشور برطرف شود و بخش خصوصی بتواند بدون مشکل در این حوزه فعالیت کند. هدف ما این است که تابستان آینده هیچ کارخانهای با کمبود برق مواجه نباشد و این موضوع در صدر اولویتهای دولت است.»
اما به باور نویسنده یادداشت، چنین اقداماتی در برابر حجم واقعی بحران انرژی، تأثیری محسوس نخواهد داشت. در بخشی از گزارش هممیهن آمده است که اگر روند کنونی مصرف بنزین ادامه یابد، تا سال ۱۴۰۷ کشور ناگزیر به واردات ۱۶ میلیارد دلار بنزین خواهد بود. این موضوع، بهزعم نویسنده، نشان میدهد معضل انرژی در ایران محدود به برق نیست و ریشه در سیاستهای کلان و اشتباهات انباشته دو دهه اخیر دارد؛ اشتباهاتی که هر دولتی بهجای حل، آن را تشدید کرده است.
در این یادداشت تصریح شده است که بنزین به آزمونی برای سنجش توان و صداقت دولتها تبدیل شده و همه آنها در این آزمون مردود شدهاند. سیاستهای مشابه امروز در بخش برق نیز ادامه دارد و این چرخه تصمیمگیریهای مقطعی، هیچگاه اجازه اصلاح ساختاری به اقتصاد انرژی کشور نداده است.
نویسنده با لحنی انتقادی خطاب به رئیسجمهور مینویسد: مسئله اصلی شما و کل نظام حکمرانی نه برق است، نه بنزین، نه نان و نه آب؛ بلکه ساختار ناکارآمد اقتصادی، قیمتگذاری غیرمنطقی، دخالتهای گسترده دولت و روابط خارجی پرچالش است. تا زمانی که این مجموعه اصلاح نشود، هیچ طرحی—even اگر ۱۰۰ نیروگاه ۲۵۰ مگاواتی ساخته شود—قادر به رفع بحران انرژی نخواهد بود.
در ادامه آمده است: آقای پزشکیان کافی است به سخنان خود در سفر اسفند ۱۴۰۳ به استان تهران نگاهی دوباره بیندازند؛ همان حرفها دوباره تکرار میشود. این افتتاحها و وعدهها درمان ناترازی انرژی نیستند، چرا که مسئله اصلی کمبود تولید نیست، بلکه نبود سرمایهگذاری هدفمند و بهرهوری پایین در تولید است. بدون اصلاح ساختار اقتصادی و جذب اعتماد عمومی، هیچ تغییری پایدار نخواهد بود.
یادداشت هممیهن تأکید میکند که با ادامه روند فعلی، ناترازی در بخشهای برق، گاز و بنزین پابرجا خواهد ماند. انتقال آب از طالقان برای تهران نیز راهحلی موقتی است و تکرار همان سیاستهای پرهزینه گذشته محسوب میشود. بهجای تمرکز بر پروژههای نمادین، دولت باید سیاستهای علمی و پایدار در زمینه مصرف، سرمایهگذاری و جلب مشارکت مردم را در اولویت قرار دهد.
در پایان، نویسنده خطاب به رئیسجمهور تأکید میکند: «وقت خود را با افتتاح نیروگاههای کوچک تلف نکنید؛ کشور به اندازه صد برابر این پروژهها با کسری انرژی روبهروست. باید طرحی نو درانداخت و اعتماد مردم را برای اجرای سیاستهای واقعی و بلندمدت جلب کرد.»