ابی جندقی آمد؛ «کنکل» با چهره‌های آشنا، داستانی ناآشنا را شروع کرد
سریال «کنکل» که به‌تازگی وارد چرخه پخش شبکه نمایش خانگی شده، با قسمت نخست خود توجه مخاطبان را به‌ویژه به دلیل شخصیت‌پردازی متفاوت، قصه‌پردازی معمایی و حضور چهره‌های شناخته‌شده جلب کرده است. اما همه نگاه‌ها به ابی جندقی است؛ کاراکتری مرموز که می‌تواند نقطه آغاز ماجراهای پیچیده باشد.
طی ۴۸ ساعت گذشته، نام «کنکل» به یکی از داغ‌ترین موضوعات فضای مجازی و شبکه نمایش خانگی بدل شده است؛ مجموعه‌ای که با شروعی متفاوت و پرتعلیق، از همان قسمت نخست موفق شد مخاطبان خاص خود را پیدا کند. «کنکل» به همراه «وحشی» اکنون در صف نخست آثار پربحث و پرتماشاگر شبکه نمایش خانگی قرار گرفته‌اند. اما پرسش اینجاست که آیا این جذابیت اولیه تا پایان حفظ خواهد شد؟
در قسمت ابتدایی، داستان از محیطی صنعتی آغاز می‌شود. کارخانه‌ای که با چندین مورد سرقت مواد اولیه روبه‌رو شده، در سکوت خبری این اتفاقات را مدیریت می‌کند، اما با تکرار ماجرا و ورود پلیس، مسیر روایت وارد فاز تازه‌ای می‌شود. یک کارگر به‌عنوان مظنون اصلی معرفی می‌شود، اما دستگیری او نه‌تنها ابعاد ماجرا را روشن نمی‌کند، بلکه لایه‌های تازه‌ای از پیچیدگی را در روایت باز می‌کند.
سریال «کنکل» با تلفیقی از فضای پلیسی و معمایی، تلاش دارد به موازات پیشبرد داستان جنایی، لایه‌هایی از مسائل اجتماعی و اقتصادی را نیز مورد بررسی قرار دهد. درونمایه اصلی آن، تعاملات پیچیده انسانی در بستر یک فضای شغلی و صنعتی است که با رازداری، بی‌اعتمادی و تصمیمات حساس آمیخته شده است. مخاطب در هر قسمت بیش از پیش با گذشته شخصیت‌ها و عواقب انتخاب‌هایشان درگیر می‌شود.
رامتین لوافی، کارگردان سریال، خود نگارش فیلمنامه را نیز برعهده داشته است. تجربه‌های پیشین او در آثار سینمایی همچون «آرام باش و تا هفت بشمار» و «هت‌تریک»، نشان از علاقه‌مندی‌اش به فضاهای رازآلود و دیالوگ‌محور دارد. در همین قسمت اول نیز، اشاراتی به علاقه او به فوتبال در دیالوگ‌ها دیده می‌شود که پیش‌تر هم در آثارش وجود داشت. سکانس پایانی قسمت نخست نیز با هدف ایجاد یک غافل‌گیری طراحی شده بود، هرچند به دلیل مقدمه‌چینی طولانی، اثرگذاری کامل خود را از دست داد.
فرم فیلمنامه در «کنکل» بر پایه ارائه تدریجی اطلاعات شکل گرفته و این رویکرد در قسمت اول به‌خوبی اجرا شده است. ماجرای سرقت‌ها، ورود پلیس و بازجویی‌ها با ریتم حساب‌شده‌ای پیش می‌روند و در همین قسمت، مخاطب با چند شخصیت کلیدی آشنا می‌شود، اما هنوز بسیاری از نقاط تاریک روایت باقی‌ست که انگیزه تماشای ادامه داستان را افزایش می‌دهد.
فیلم‌نیوز در تحلیلی بر قسمت اول سریال، به حضور تمامی بازیگران اصلی در همان قسمت نخست اشاره کرده است. برخلاف رویه برخی سریال‌ها که معرفی بازیگران شاخص را به تأخیر می‌اندازند، در «کنکل» بازیگرانی همچون صابر ابر (در نقش ابی جندقی)، هانیه توسلی (سارا صابری)، پدرام شریفی (امیر نامداری)، مهدی پاکدل (گوهری) و ستاره پسیانی (مارال یوسفلی) از همان ابتدا حضور پررنگی دارند.
در میان اجراها، بازی ستاره پسیانی و پدرام شریفی بیش از سایرین درخشان بود و اجرای صابر ابر، که پس از حضور در «بازنده» و «تاسیان» دوباره به نقشی معمایی برگشته، با آن گریم آشنا، گفتار آهسته و تلاش برای خودساده‌نمایی، یادآور همان شخصیت‌پردازی‌های خاص اوست. البته باید دید این نقش در ادامه روایت چه پیچیدگی‌هایی در دل خود دارد.
از نظر کارگردانی، رامتین لوافی پس از نزدیک به یک دهه، با «کنکل» به میدان سریال‌سازی بازگشته است. او پیش‌تر با پروژه دولتی «برلین منفی هفت» درگیر بود اما بازخوردهای منفی آن تجربه، مسیرش را به سینمای مستقل و خصوصی بازگرداند. حالا پس از موفقیت «هت‌تریک»، سریال «کنکل» را با دقت بیشتری ساخته و تسلط او بر کار با بازیگران و فضاسازی داستانی در قسمت اول قابل مشاهده است.
البته استفاده نسبتاً زیاد از هلی‌شات در آغاز و نیز بهره‌گیری مکرر از اسلوموشن در برخی صحنه‌ها تا حدی از تأثیرگذاری کاسته است. در عین حال، همکاری با آهنگساز جوان و مستعدی چون بامداد افشار به فضاسازی اثر کمک شایانی کرده که باید دید در قسمت‌های بعدی چگونه توسعه می‌یابد.
در مجموع، «کنکل» با شروعی معماگونه و ترکیب بازیگران حرفهای، قصه‌ای را آغاز کرده که اگر با همین ساختار منسجم و تعلیق‌محور ادامه پیدا کند، می‌تواند جایگاهی ماندگار در تولیدات نمایشی شبکه خانگی پیدا کند.
