چهره‌هایی که الویس پریسلی از آن‌ها بیزار بود؛ از بیتلز تا دالی پارتن
اگرچه الویس پریسلی اغلب به‌عنوان حامی هنرمندان نوظهور شناخته می‌شد، اما در مواردی نیز روابط او با برخی چهره‌های سرشناس دنیای موسیقی به تیرگی کشید؛ رابطه‌هایی که گاه از تحسین آغاز شد و به دلخوری، اختلاف و حتی خصومت ختم شد.
الویس پریسلی، خواننده افسانه‌ای موسیقی راک، در بیشتر موارد از چهره‌های تازه‌وارد عرصه موسیقی استقبال می‌کرد و آن‌ها را تشویق به ادامه مسیر می‌نمود. به گفته پریسیلا پریسلی، همسر سابق او، «ما در لاس‌وگاس اغلب به تماشای اجراهای زنده می‌رفتیم و اگر الویس از هنرمندی خوشش می‌آمد، از او حمایت می‌کرد و او را به ادامه مسیر ترغیب می‌نمود.» با این حال، این رفتار همیشه پایدار نبود.
در مواردی، ستایش اولیه الویس از هنرمندان دیگر، به‌مرور جای خود را به احساسات منفی داد. برخی از این روابط در ابتدا دوستانه و تحسین‌آمیز بودند اما در اثر اختلاف‌نظر، حسادت یا دلخوری‌های حرفه‌ای، به شکل روابط خصمانه درآمدند.
بیتلز؛ از الهام‌پذیری تا رویارویی
چهار عضو گروه بیتلز، در نخستین دیدارشان با الویس، از حضور در کنار قهرمان دوران جوانی خود هیجان‌زده بودند. جان لنون در گذشته از پریسلی به‌عنوان الگوی خود یاد کرده بود و دیگر اعضای گروه نیز تأثیر موسیقی او را انکار نمی‌کردند. اما این ملاقات که می‌توانست صمیمی و تاریخی باشد، به گزارش بی‌بی‌سی، با سکوتی سرد و ناخوشایند همراه شد. گفته می‌شود الویس بعدها در مکالمه‌ای با ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، بیتلز را «نیرویی بر ضد ارزش‌های آمریکایی» توصیف کرده و حتی خواستار جلوگیری از ورود آن‌ها به ایالات متحده شده بود. این رفتار نقطه پایان روابط میان آن‌ها بود.
تنش با فرانک سیناترا؛ تقابل دو سبک
الویس پریسلی و فرانک سیناترا، اگرچه هر دو در موسیقی پاپ و سرگرمی تاثیرگذار بودند، اما در آغاز فعالیتشان در دو سبک متفاوت فعالیت می‌کردند. سیناترا با سبک جَز و سوینگ شناخته می‌شد، در حالی‌که پریسلی نماینده جریان نوظهور راک اند رول بود. سیناترا در مصاحبه‌ای تند راک را به «موسیقی فاسد و بی‌محتوا» تشبیه کرده بود. این اظهارات واکنش پریسلی را به‌دنبال داشت. او در پاسخ گفت: «اگر درست به یاد بیاورم، او هم در مقطعی جزئی از یک جریان جدید بود. نمی‌دانم چطور می‌تواند نسل امروز را فاسد بنامد. من این موسیقی را دوست دارم و مطمئنم خیلی‌های دیگر هم همین‌طور فکر می‌کنند.» اختلاف آن‌ها هرگز به صلح نینجامید.
دالی پارتن؛ اختلاف بر سر حقوق نشر
در دهه ۱۹۷۰، الویس قصد داشت نسخه‌ای از ترانه «I Will Always Love You» را بازخوانی کند. دالی پارتن، خالق این اثر، از دادن بخشی از حقوق نشر ترانه به تیم مدیریت الویس، به‌ویژه سرهنگ تام پارکر، امتناع کرد. پارتن بعدها گفت: «به من گفته شد که بدون انتقال بخشی از حقوق نشر، هیچ‌کاری با الویس انجام نمی‌شود، و من نتوانستم این شرایط را بپذیرم.» پس از این اتفاق، رابطه میان آن‌ها تیره شد و پریسلی دیگر تمایلی به همکاری یا حمایت از پارتن نداشت.
مل تورمه و رابرت گوئله؛ هنرمندانی که خشم الویس را برانگیختند
پریسیلا پریسلی در خاطرات خود نوشته است: «الویس به‌قدری از تورمه و گوئله بیزار بود که با شلیک گلوله، دو تلویزیون را که در حال پخش صدای آن‌ها بودند، از بین برد.» از دیدگاه پریسلی، این دو خواننده فاقد احساسات واقعی در اجرا بودند و صرفاً تکنیکی می‌خواندند. او باور داشت که موسیقی باید دارای قلب و روح باشد، چیزی که در آثار این دو هنرمند نمی‌دید.
دگرگونی در نگاه به فرهنگ مخالف
الویس در آغاز فعالیتش، خود نماد فرهنگ مخالف و نیروی تحول‌آفرین در موسیقی جریان اصلی بود. اما با گذشت زمان، به‌ویژه در دهه ۱۹۷۰، دیدگاه او دستخوش تغییر شد. او به دنبال دریافت عنوان «مأمور مبارزه با مواد مخدر» از دولت ایالات متحده بود و در دیدار با رئیس‌جمهور نیکسون اعلام کرد: «در کنار شما هستم.» در گزارش این دیدار آمده است که او از موقعیتش در موسیقی برای مقابله با فرهنگ مخالف استفاده می‌کرد؛ فرهنگی که در گذشته خود یکی از پایه‌گذاران آن بود.
