آزاده صمدی سینمای ایران را با نقدی تند و صریح به چالش کشید
در مراسم روز ملی سینما، آزاده صمدی، بازیگر شناخته‌شده، با سخنانی صریح و جنجالی، وضعیت امروز سینمای ایران را بررسی کرد و از دلگیری و مهجوریت آن انتقاد کرد.
در مراسم بزرگداشت روز ملی سینما، آزاده صمدی، هنرمند فعال و پرکار عرصه سینما، با نگاهی انتقادی به وضعیت کنونی سینما گفت: «سینمای ما خیلی وقت است دلگیر، مهجور و غمگین به نظر می‌رسد؛ شاید از وقتی که سری‌سازی‌های مبتذل جای سینمای اندیشمند را گرفته یا شاید از وقتی که بیشتر از هنر، سیاست به این سینما ورود کرده.»
این اظهارات، همان‌طور که انتظار می‌رفت، بحث‌های فراوانی را میان اهالی سینما و مخاطبان به دنبال داشت، چرا که بخشی از آثار اخیر صمدی، مانند «صددام»، «زیرنظر»، «خط استوا»، «50 کیلو آلبالو» و «خوب، بد، جلف»، از منظر سینمای اندیشمندپسند چندان همخوانی با نقد او ندارند. این تضاد در نگاه صمدی، موضوعی جنجالی در فضای سینمای ایران ایجاد کرده است و فراتر از نقش بازیگری او، به وضعیت کل سینما اشاره دارد.
کمدی‌های «صددام» و «زیرنظر»؛ سرگرمی یا سطحی بودن؟
دو فیلم «صددام» و «زیرنظر» هرچند در قالب کمدی ساخته شده‌اند، بیشتر برای جلب توجه عموم و سرگرمی طراحی شده‌اند تا ارائه محتوای اندیشمندانه. شوخی‌های دم‌دستی و تکراری این آثار باعث شده که منتقدان آن‌ها را نمونه‌ای از سینمای مبتذل قلمداد کنند. با این حال، نمی‌توان ارزش سرگرم‌کننده این فیلم‌ها را نادیده گرفت؛ «صددام» با بازی صمدی توانست بخش قابل توجهی از مخاطبان را جذب کند، هرچند از منظر سینمای اندیشمندپسند، بیشتر به مصرف سریع در بازار سینمای تجاری نزدیک است.
«خط استوا»؛ تلاش برای هوشمندی در بستر طنز
فیلم «خط استوا» با محوریت فوتبال ایران، سعی دارد مسائل اجتماعی و فردی را به شکل هوشمندانه‌تری بیان کند، اما هنوز نمی‌توان آن را در دسته سینمای کاملاً اندیشمند جای داد. روایت ساده و طنزهای دم‌دستی، مانع از فرار فیلم از برچسب مبتذل می‌شود.
کمدی تجاری «50 کیلو آلبالو» و «خوب، بد، جلف»
این دو اثر نماد سینمای کمدی تجاری هستند؛ سبکی که صمدی خود نسبت به آن انتقاد کرده است. در این فیلم‌ها، سرگرمی صرف، شوخی‌های سطحی و پرداخت به موضوعات سطحی، جایگزین عمق و محتوای اندیشمندانه شده است. «خوب، بد، جلف» با طنز هجوآمیز، به یکی از پرمخاطب‌ترین آثار چند سال اخیر تبدیل شد و «50 کیلو آلبالو» نیز بیشتر با بازی با کلیشه‌ها و موقعیت‌های خنده‌دار، مخاطب را جذب می‌کند.
تناقضی آشکار در سینمای امروز
شاید آزاده صمدی بهتر از هر کس دیگری می‌داند که سینمای ایران امروز نه تنها تحت تأثیر سیاست قرار دارد، بلکه برای جذب مخاطب و بقا در رقابت سخت است؛ رقابتی که گاه به پذیرش سینمایی سطحی و بازی در آثاری منجر می‌شود که خود از آن‌ها انتقاد می‌شود. همان‌طور که صمدی اشاره کرد، سینما دچار دلگیری و مهجوریتی شده که ریشه آن می‌تواند تغییر ذائقه مخاطب و نفوذ سیاست باشد، اما با همه مشکلات، هنوز محل فعالیت بسیاری از هنرمندان، از جمله خود او، است؛ هنرمندی که در کارنامه‌اش از کمدی‌های تجاری تا درام‌های جدی تجربه دارد.
