صداوسیما؛ از سانسور کودکان تا حذف زنان، غم‌زده‌ترین رسانه در بلندترین شب سال!
صداوسیما در هفته‌ای که گذشت، بار دیگر با رویکردی عجیب و تحریف‌کننده، تصویری نادرست از جامعه ایران ارائه داد. از سانسور بی‌دلیل کودکان در برنامه‌های یلدایی تا حذف زنان در ورزشگاه‌ها، این رسانه به‌جای انعکاس شادی، حزن و انتقاد را در دل مخاطبان برانگیخت.
سانسور کودکان در برنامه‌های یلدایی
هفته‌نامه «تی‌وی‌بان» در گزارشی، از سانسور عجیب در ویژه‌برنامه یلدایی «حافظیه» شبکه نسیم پرده برداشت. این برنامه که با محوریت مشاعره میان سه گروه سه‌نفره اجرا شد، با محدودیت‌های غیرمنطقی برای دو شرکت‌کننده کودک همراه بود.
رها سقائیان، یکی از شرکت‌کنندگان، به‌طور کامل از قاب تلویزیون حذف شد و تنها صدایش به مخاطبان رسید. دیگر شرکت‌کننده، سارا لطفی، نیز با تصویربرداری محدود روبه‌رو بود و نماهای باز یا تصاویر داوران جایگزین حضور او شدند.
این سانسور غیرمنطقی، ناشی از تصمیمات ناظران پخش و سیاست‌گذاران سازمان، نه‌تنها به تصویر تلویزیون آسیب زد، بلکه تأثیرات منفی روانی بر کودکان شرکت‌کننده برجای گذاشت. آیا کسی از مدیران این رسانه به پیامدهای این رفتارها فکر کرده است؟ اشعار کرامت انسانی که این کودکان خواندند، با سانسوری چنین سلیقه‌ای، معنای خود را از دست دادند.
حاشیه‌های تلخ یک اتفاق شیرین
یادداشت «ورزش مدیا» به رویکرد صداوسیما در بازی پرسپولیس و سپاهان پرداخت. در حالی که باز شدن درهای ورزشگاه‌ها به روی زنان یکی از پیشرفت‌های مهم سال‌های اخیر فوتبال ایران است، صداوسیما با حذف تصاویر زنان حاضر در ورزشگاه نقش‌جهان، این اتفاق مثبت را به چالش کشید.
در شرایطی که واکنش‌های تماشاگران بخش جدانشدنی پخش مسابقات است، این‌بار خبری از تصاویر زنان نبود. این حذف آشکار، نه‌تنها به اعتماد عمومی آسیب زد، بلکه شأن نیمی از جامعه را نادیده گرفت. پیامد چنین رفتارهایی، چیزی جز خدشه‌دار کردن چهره رسانه ملی نزد مخاطبان نخواهد بود.
غم یلدایی؛ شب بلند اما بی‌روح
برنامه‌های یلدا امسال، از جمله «یلدای مادرانه» شبکه سه، به‌جای شادی، فضایی غم‌زده را به خانه‌های مردم آورد. در حالی که انتظار می‌رفت قطعه مشترک علی زندوکیلی و مهران مدیری رنگ‌وبوی شاد به برنامه ببخشد، این قطعه تنها در فضای مجازی منتشر شد.
مهمانان برنامه، از جمله وحید شمسایی، ژیلا صادقی و جواد خیابانی، به‌جای خاطره‌گویی‌های شاد، در فضای برنامه گریه کردند. این رویکرد نه‌تنها با ماهیت شب یلدا در تضاد است، بلکه نشان از فاصله عمیق صداوسیما با خواسته‌های مخاطبان دارد.
سخن آخر
صداوسیما، به‌عنوان رسانه‌ای که خود را «ملی» می‌نامد، با تصمیمات غیرمنطقی خود، بارها از نیازها و انتظارات مردم فاصله گرفته است. از سانسورهای عجیب گرفته تا القای غم در برنامه‌های مناسبتی، این رسانه نیازمند تغییرات جدی در سیاست‌های خود است. آیا مدیران این سازمان زمان آن را درک کرده‌اند که مخاطب آگاه امروز، دیگر پذیرای چنین رفتارهایی نیست؟
