مأموریت نیمه‌تمام یحیی گل‌محمدی در فولاد
با وجود تغییرات گسترده و حضور چهره‌ای سرشناس روی نیمکت، فولاد خوزستان همچنان از دستیابی به آرزوهای بزرگش بازماند.
در واپسین هفته‌های فصل گذشته لیگ برتر فوتبال ایران، هواداران فولاد خوزستان روزهای سختی را پشت سر گذاشتند. فولاد، ناامیدانه به دیدار رقبای خود می‌رفت و تلاش می‌کرد با گرفتن امتیازهای لازم، حضورش در لیگ برتر را حفظ کند. این تیم سرانجام در آخرین هفته و در جدالی نفس‌گیر برابر نساجی قائمشهر موفق شد بقا در لیگ را قطعی کند؛ اتفاقی که به لطف اطمینان از بقای زودهنگام تیم ساکت الهامی ممکن شد. در غیر این صورت، سناریوی بقا برای فولاد می‌توانست در ورزشگاه شهید وطنی سرنوشت متفاوتی پیدا کند و به اما و اگر‌های بیشتری گره بخورد.
اما در فصل جاری، شرایط برای فولاد خوزستان دستخوش تغییر شد. مدیران این باشگاه، که طعم تلخ خطر سقوط را چشیده بودند، از همان آغاز برنامه‌ریزی تازه‌ای را در دستور کار قرار دادند. هدف این بار نه تنها دور ماندن از منطقه سقوط، بلکه حضور در بالای جدول و رقابت برای افتخار بود. تحولات مدیریتی، تغییرات در کادر فنی و جذب بازیکنان جدید، از جمله اقداماتی بودند که با سرعت بالا انجام شدند. فولاد توانست سرمربی قهرمان فصل گذشته را از پرسپولیس جذب کند و یحیی گل‌محمدی را روی نیمکت خود بنشاند.
در کنار این تغییرات، فولاد به جذب بازیکنان مطرح هم پرداخت. یوسوپوف مأموریت حفاظت از دروازه را بر عهده گرفت و چهره‌هایی چون گوستاوو بلانکو، ساسان انصاری، احسان پهلوان و موسی کولیبالی به ترکیب تیم اضافه شدند. با این حال، بزرگترین برگ برنده فولاد، حضور یحیی گل‌محمدی بود؛ مربی پرافتخاری که با سال‌ها تجربه حضور در کورس قهرمانی، کمتر به چیزی جز قهرمانی رضایت می‌دهد. درست همان چیزی که فولاد به دنبال آن بود.
یحیی گل‌محمدی با هدف بازگرداندن فولاد خوزستان به میان مدعیان لیگ برتر، به فولاد آره‌نا آمد و به سرعت موفق شد ایده‌های خود را به بازیکنان القا کند. برخلاف فصل گذشته، فولاد این بار هیچ دیداری را از پیش باخته نمی‌دید و توانست با عملکردی قابل قبول، به رتبه چهارم جدول برسد و نسبت به سال قبل جهشی محسوس داشته باشد. گل‌محمدی اکنون از محبوبیت بالایی نزد هواداران برخوردار است و احتمالاً برای فصل آینده نیز در فولاد ماندنی خواهد بود. با این حال، علی‌رغم پیشرفت فولاد و احتمال کسب سهمیه آسیایی، یحیی موفق نشد انتظارات مدیران را به طور کامل برآورده کند.
فولاد بهبود یافت، اما هیچ‌گاه نتوانست از جایگاه چهارم جدول فراتر رود و گاه حتی همین رتبه هم تهدید می‌شد. در همین حال، پرسپولیس، تیم سابق گل‌محمدی، در بیشتر هفته‌ها جایگاهی بالاتر از فولاد داشت و فولاد نتوانست از نظر امتیاز با آن‌ها رقابت کند.
یک فرصت طلایی برای فولاد یحیی وجود داشت؛ بازی معوقه برابر تراکتور در خانه. این دیدار می‌توانست شانس خوبی برای نزدیک شدن به صدر جدول فراهم کند. اما برخلاف انتظار، فولاد در این دیدار حساس شکست خورد و سه امتیاز ارزشمند را از دست داد. این نتیجه باعث شد فولاد فاصله معناداری با صدر، رده دوم و حتی سوم جدول پیدا کند؛ موضوعی که بی‌تردید رضایت مدیران باشگاه را جلب نکرده و آینده تیم را در هاله‌ای از ابهام فرو برده است.
در سه دیدار پایانی فصل، فولاد باید به مصاف چادرملوی اردکان، استقلال خوزستان و ملوان بندرانزلی برود. هرچند این بازی‌ها آسان به نظر نمی‌رسند، اما در صورت کسب حداکثر امتیاز و لغزش احتمالی مدعیانی همچون سپاهان و پرسپولیس، شاید روزنه‌ای برای تحقق حداقل انتظارات باقی بماند. با این حال، شواهد نشان می‌دهد مأموریت یحیی گل‌محمدی در این فصل ناتمام خواهد ماند. به خصوص که فولاد در جام حذفی نیز ناکام ماند؛ نکته‌ای که قطعاً در ارزیابی نهایی مدیران باشگاه بی‌تأثیر نخواهد بود.
