طارمی پیشنهاد آنچلوتی را رد کرد؛ چرا؟
در شرایطی که انتقال به فوتبال آمریکای جنوبی میتوانست مسیر حرفهای مهدی طارمی را دگرگون کند، او ترجیح داد این پیشنهاد را نپذیرد.

با نگاهی به سبک بازی مهدی طارمی، بهراحتی میتوان دریافت که او همواره در سیستمهای مبتنی بر دفاع و ضدحمله بهترین عملکرد را داشته است. همان مدل بازیای که کارلوس کیروش سالها در تیم ملی ایران پیادهسازی کرد و در همین فضا بود که طارمی توانست بدرخشد. حرکات تند و سریع، استفاده از فضاها، و گامهای بلند، همگی ویژگیهایی بودند که او را به یکی از مهاجمان موثر آسیا تبدیل کردند؛ ویژگیهایی که همچنان همراه او هستند.
در همین راستا، باشگاه بوتافوگو برزیل، با در نظر گرفتن این تواناییها، برای جذب طارمی دست به کار شد. این در حالی است که نام مهاجم ایرانی در فهرست فروش باشگاه اینترمیلان قرار گرفته و احتمال جدایی او از فوتبال ایتالیا قوت گرفته است. گفته میشود مسئولان بوتافوگو ضمن بررسی شرایط فنی طارمی، به سراغ ارزیابی دستمزد درخواستی او نیز رفتهاند. اما در نهایت، ستاره تیم ملی ایران پیشنهاد حضور در این تیم را رد کرده است.
پرسش مهم اینجاست که چرا مهدی طارمی حاضر نشد مسیر تازهای را در فوتبال برزیل تجربه کند؟ این سؤال ذهن بسیاری از دنبالکنندگان فوتبال را به خود مشغول کرده است.
یکی از دلایل اصلی این تصمیم، به تقویم فشرده و شرایط جغرافیایی خاص سالهای منتهی به جام جهانی ۲۰۲۶ بازمیگردد. تیم ملی ایران در آستانه یک دوره پر از اردوهای آمادهسازی و مسابقات تدارکاتی قرار دارد. سفر از برزیل به ایران برای حضور در این اردوها، به معنای طی مسافتی بالغ بر ۱۲٬۵۰۰ کیلومتر است؛ آنهم بدون پرواز مستقیم و با مدت زمانی نزدیک به ۲۲ ساعت در هواپیما. مسافرتی طاقتفرسا که ممکن است هر دو ماه یکبار تکرار شود و برای یک بازیکن حرفهای، آن هم در شرایطی حساس، چالشهای زیادی ایجاد کند.
از سوی دیگر، طارمی در حال حاضر تمرکز خود را روی حضور در لیگهای سطح اول اروپا گذاشته است. او تمایل زیادی به بازی در لیگ برتر انگلستان یا لالیگای اسپانیا دارد و تا زمانی که شانس حضور در این لیگها وجود داشته باشد، ترجیح میدهد گزینههای دیگر را بررسی نکند. در صورتی که انتقال به یکی از این دو لیگ معتبر ممکن نباشد، آنگاه شاید مقصد بعدی او کشورهایی چون ترکیه، عربستان سعودی، قطر یا امارات باشد.
با توجه به این شرایط، پاسخ منفی طارمی به پیشنهاد بوتافوگو، نهتنها اقدامی عجیب نیست، بلکه تصمیمی حسابشده به نظر میرسد. تصمیمی که از اولویتهای حرفهای، مسیر شغلی و البته شرایط جسمی و شخصی او نشأت میگیرد.