این پرسپولیس تا قهرمانی راه زیادی دارد

روزنامه همشهری گزارش داد: وحید هاشمیان در شرایطی روی نیمکت پرسپولیس نشسته که کارشناسان معتقدند برای ارزیابی فنی او باید زمان بیشتری در نظر گرفت. با این حال، نکته‌ای که در همان ابتدای کار به چشم می‌آید، شخصیت مثبت و نگاه واقع‌گرای اوست. به همین دلیل نیز پس از برد ارزشمند مقابل سپاهان، سرمربی پرسپولیس در جمع خبرنگاران صادقانه گفت: «بردیم، ولی هنوز خیلی کار داریم.» این جمله بازتابی روشن از دیدگاهی است که اگرچه همراه با شادی برد بود، اما واقعیت‌های زمین بازی را هم کتمان نکرد. چرا که در نیمه نخست، سپاهان تیم برتر میدان بود و اگر کمی دقت بیشتری به خرج می‌داد، شاید نتیجه به سود اصفهانی‌ها رقم می‌خورد. با وجود این، تیم تحت هدایت هاشمیان که حالا یک دستیار آلمانی هم در کادر فنی دارد، همچنان با چالش‌های متعدد دست به گریبان است؛ هرچند نشانه‌های امیدوارکننده‌ای هم در ترکیب این تیم دیده می‌شود.

کمبودها و چالش‌ها

پرسپولیس در اصفهان به‌طور غیرمنتظره‌ای موقعیت‌های فراوانی به سپاهان داد؛ آن‌قدر که شمارش این فرصت‌ها از دست تماشاگران خارج شد. محرم نویدکیا، سرمربی سپاهان، بعد از مسابقه با حسرت گفت: «باورم نمی‌شود این بازی را از دست داده باشیم. این یکی از بهترین نمایش‌های تیم من در دوران مربیگری‌ام بود.» چنین اظهارنظری نشان می‌دهد که پرسپولیس از نظر فنی در بخش‌هایی از زمین ضعف آشکاری داشت. بخشی از مشکل به عملکرد بازیکنان برمی‌گردد. برای نمونه، سهیل صحرایی در جناح راست و فرشاد احمدزاده در سمت چپ بارها مغلوب دریبل‌های حریف شدند. البته صحرایی با وجود اشتباهاتش در فاز هجومی نشانه‌هایی از امید را بروز داد و قرار بوده جایگزین سرژ اوریه باشد. اما اینکه احمدزاده هنوز در پست دفاع چپ بر میلاد محمدی ترجیح داده می‌شود، محل سؤال است.

از سوی دیگر، ترکیب انتخابی هاشمیان باعث شد تیم بیش از حد در لاک دفاعی فرو رود و به سپاهان فرصت دهد بارها دروازه قرمزها را تهدید کند. این در حالی است که پرسپولیس در خط حمله بازیکنان متعددی دارد که می‌توانند توازن بهتری ایجاد کنند. همان‌طور که با ورود بیفوما و سپس اوستون اورونوف به زمین دیدیم، شکل بازی سپاهان تغییر کرد و فشار حملات این تیم کاهش یافت. حضور این بازیکنان نشان داد که اگر هاشمیان در استفاده از مهره‌های تهاجمی انعطاف بیشتری داشته باشد، پرسپولیس می‌تواند چهره متفاوتی به خود بگیرد.

روزنه‌های امید

با همه این ضعف‌ها، عملکرد پرسپولیس در این بازی جنبه‌های امیدوارکننده‌ای هم داشت. یکی از مهم‌ترین آن‌ها درخشش پیام نیازمند بود. او در شرایطی که فشار روحی زیادی روی شانه‌هایش قرار داشت، توانست نخستین کلین‌شیت خود را برای پرسپولیس ثبت کند. تسلط نیازمند بر توپ‌های هوایی یک ویژگی مهم بود که جای خالی‌اش فصل گذشته به‌وضوح احساس می‌شد. چرا که الکسیس گوندوز، با وجود توانایی‌های فنی‌اش، در این بخش ضعف داشت و همین موضوع بارها پرسپولیس را در ضربات ایستگاهی دچار مشکل کرد.

از سوی دیگر، ابزار هجومی پرسپولیس هم نویدبخش روزهای بهتری است. بیفوما و اورونوف نشان دادند که می‌توانند نقش مهمی در تغییر روند بازی‌ها ایفا کنند. اگر مشکل سرژ اوریه حل شود، جناح راست هم فعال‌تر خواهد شد و در هفته‌های آینده با بازگشت محمد عمری، دست هاشمیان برای انتخاب ترکیب هجومی بازتر می‌شود. بنابراین، با وجود کاستی‌های آشکار، تصویر کلی پرسپولیس آن‌قدر هم تیره نیست و آینده می‌تواند روشن‌تر از آنچه به نظر می‌رسد رقم بخورد.