روز خوب پرسپولیس با اوسمار/ تفاوت پرسپولیس ویرا با هاشمیان چیست؟
با ورود اوسمار ویه‌را به نیمکت پرسپولیس، سرخپوشان چهره‌ای کاملاً متفاوت از خود نشان دادند؛ از فوتبال محتاطانه و نتیجه‌گرا با هاشمیان به سبک مالکانه و هجومی، تغییراتی که هواداران را شگفت‌زده و ورزشگاه را پر از هیجان کرد.
تیم فوتبال پرسپولیس در دیدار اخیر خود مقابل استقلال خوزستان، با هدایت اوسمار ویه‌را موفق شد سه گل به ثمر برساند و این مسابقه، نقطه‌ای روشن برای نشان دادن تفاوت‌های تاکتیکی و سازمانی نسبت به دوران سرمربیگری وحید هاشمیان بود. تغییرات آشکار در نظم تیمی و سبک بازی، نشان می‌دهد که اوسمار ویه‌را رویکردی متفاوت نسبت به ۸ هفته ابتدایی لیگ برتر اتخاذ کرده است.
استفاده از دو مهاجم در ترکیب اصلی و شیوه حمله‌ورانه، این امکان را به پرسپولیس داد که بازی تهاجمی و برنامه‌ریزی‌شده‌ای ارائه دهد و هواداران با رضایت کامل ورزشگاه را ترک کنند، موضوعی که در مقایسه با دوران هاشمیان، بسیار چشمگیر است. مقایسه آمار دیدار اخیر با آخرین حضور هاشمیان روی نیمکت در دیدار با ذوب‌آهن، بر این تفاوت تأکید می‌کند.
از نظم محافظه‌کارانه تا مالکیت هجومی
پرسپولیس تحت هدایت هاشمیان، آخرین بازی خود را با تمرکز بر انضباط دفاعی و بازی محتاطانه برابر ذوب‌آهن برگزار کرد. مالکیت توپ در آن دیدار تنها حدود ۴۷ درصد بود، نشان از تمایل کمتر به گردش توپ و سبک محتاطانه تیم داشت. اما با حضور اوسمار ویه‌را، این فلسفه تغییر یافت؛ پرسپولیس در دیدار با استقلال خوزستان مالک ۶۸ درصد از توپ بود و کنترل میانه میدان را در دست گرفت.
جهش در آمار پاس و دقت بازیسازی
افزایش چشمگیر تعداد پاس‌ها از ۴۶۳ به ۶۱۷ و ارتقای دقت پاس از ۸۱ به ۸۹ درصد، انتقال تیم از سبک بازی عمودی و واکنشی به بازی مالکانه و تاکتیکی را نشان می‌دهد. ویه‌را با چینش ۴-۴-۲ خطی، نظم هجومی و پاس‌های متوالی را جایگزین بازی مستقیم‌تر و پراکنده دوران هاشمیان کرد.
خلق موقعیت‌های بیشتر و فشار هجومی
تفاوت در خلق موقعیت نیز مشهود بود؛ پرسپولیس در دیدار با ذوب‌آهن تنها ۱۰ شوت (۴ در چارچوب) داشت، در حالی که مقابل استقلال خوزستان با ۱۵ شوت (۸ در چارچوب) بارها دروازه حریف را تهدید کرد. سبک بازی جدید، تعادل هجومی و مالکانه‌ای را برای تیم فراهم آورد.
حفظ تعادل دفاعی همراه با برتری هجومی
با وجود حملات بیشتر، پرسپولیس تحت هدایت اوسمار، تعادل دفاعی خود را نیز حفظ کرد. تعداد خطاها و کارت‌ها تفاوت قابل‌توجهی با دیدار قبل نداشت، نشان‌دهنده کنترل کامل تیم بر روند بازی و ساختار دفاعی‌اش در کنار هجومی‌تر شدن است.
در واقع، اگر پرسپولیس دوران هاشمیان تیمی محتاط و نتیجه‌گرا بود، نسخه اوسمار ویه‌را در نخستین بازی، تیمی مالکانه و هجومی ارائه داد که علاوه بر کنترل بازی، بر جریان مسابقه نیز مسلط بود. این تحول، نگاه هواداران و تحلیلگران را به سبک جدید سرخپوشان جلب کرده است.
