یاغی خاموش در آستانه خروج از پرسپولیس
در حالیکه نیمکتنشینیهای طولانی یاسین سلمانی به نقطه حساسی رسیده، شواهد نشان میدهد این هافبک جوان بیش از هر زمان دیگری به درهای خروج پرسپولیس نزدیک شده است.
گزارشها و صحبتهای انجامشده با اعضای کادر فنی و نزدیکان تیم نشان میدهد که بحث جدایی یاسین سلمانی از پرسپولیس وارد مرحله جدیتری شده و نام او بیش از همیشه در فهرست خروجیهای احتمالی باشگاه دیده میشود. این هافبک که پس از مدتها نیمکتنشینی به دنبال بازگشت به ترکیب اصلی است، حالا در حال بررسی جدی ترک پرسپولیس برای احیای جایگاهش است؛ تصمیمی که برای بازیکنی با اهداف بزرگ، منطقی به نظر میرسد. سلمانی میداند تنها با حضور ثابت در میدان میتواند به سطحی نزدیک شود که روزی او را یکی از چهرههای امیدبخش فوتبال ایران معرفی کرده بود.
پیش از آسیبدیدگی شدید رباط صلیبی، سلمانی چه در سپاهان و چه در ماههای ابتدایی حضورش در پرسپولیس، عملکردی چشمگیر داشت و بسیاری او را یکی از آیندهدارترین فوتبالیستهای کشور میدانستند. قدرت حمل توپ، تکنیک مناسب و شرایط سنی مطلوب او، مسیر تبدیل شدن به یک چهره ثابت را هموار کرده بود. اگر آن روند ادامه پیدا میکرد، شاید اکنون یکی از بازیکنان اصلی تیم ملی نیز محسوب میشد؛ خصوصاً با توجه به اینکه سابقه همکاری با امیر قلعهنویی، سرمربی فعلی تیم ملی، را نیز در کارنامه دارد.
اما پس از دوره طولانی درمان و بازگشت به تمرینات، شرایط برای او همانطور که انتظار میرفت پیش نرفت. در فصل گذشته، چه در دوران هدایت کارلوس گاریدو و چه در زمان اسماعیل کارتال، فرصت کمی به او رسید و اغلب در نقشهایی دور از پست تخصصیاش به میدان فرستاده شد. شروع فصل جدید نیز تفاوت چندانی ایجاد نکرد؛ با وجود حضور وحید هاشمیان در رأس کادر فنی، سلمانی چند هفته حتی از فهرست تیم دور بود و سپس تنها دقایق محدودی فرصت بازی به دست آورد. در دوره کوتاه مسئولیت باقری و بعد از بازگشت اوسمار هم شرایط مشابهی ادامه پیدا کرد و او همچنان از ترکیب اصلی دور ماند.
فشردگی و شلوغی خط هافبک پرسپولیس، چشمانداز نیمفصل دوم را برای این بازیکن روشن نمیکند. همین مسئله باعث شده جدایی از تیم نهتنها دور از ذهن نباشد، بلکه گزینهای منطقی برای او بهنظر برسد؛ چرا که سلمانی باور دارد حضور در تیمی با نقش مشخص و جایگاه ثابت، میتواند او را دوباره به روزهای درخشان نزدیک کند.
با اینکه او هنوز زیر ۲۵ سال سن دارد و حضورش از نظر قانونی و فنی محدودیتی برای باشگاه ایجاد نمیکند، اما روشن است که بدون فرصت بازی مستمر، ادامه کار در پرسپولیس به سودش نخواهد بود. قرارداد او یکسال و نیم دیگر اعتبار دارد، اما نیمفصل پیشِرو احتمالاً حساسترین مقطع دوران حرفهای اوست؛ دورهای که باید میان ماندن و رقابت سخت در پرسپولیس یا انتقال به تیمی با فرصت بیشتر، تصمیمی تعیینکننده بگیرد.