ترابی نه| چشم سرخها به ستاره آرامِ تراکتور
در حالی که دوباره نام مهدی ترابی در فضای نقلوانتقالاتی پرسپولیس شنیده میشود، بررسی دقیقتر شرایط این تیم نشان میدهد دغدغه اصلی سرخپوشان نه خط حمله، بلکه نقطهای از زمین است که ماههاست آرامش به خود ندیده؛ جایی که شاید سرنوشت یک مدافع، بیش از یک وینگر، معادلات را تغییر دهد.
پس از جدایی دانیال اسماعیلیفر از پرسپولیس، سمت راست خط دفاعی این تیم وارد دورهای از بیثباتی شد؛ وضعیتی که تا امروز هم به شکل کامل سامان نیافته است. این در حالی است که همزمان، خبر از آغاز دوباره مذاکرات مهدی ترابی با باشگاه تراکتور برای تمدید قرارداد، نگاه بخشی از جامعه هواداری پرسپولیس را به خود معطوف کرده است.
ترابی که سابقه پوشیدن پیراهن پرسپولیس را دارد، حالا دوباره به یکی از سوژههای نقلوانتقالاتی اطراف این باشگاه تبدیل شده و طبیعی است که برخی هواداران، بازگشت او به تهران را راهی برای ترمیم خلأ ایجادشده پس از جداییاش بدانند. با این حال، نگاه فنیتر به شرایط پرسپولیس نشان میدهد حتی در صورت تمدید رسمی قرارداد ترابی با تراکتور و منتفی شدن بازگشت او، نگرانی جدی متوجه سرخپوشان نخواهد بود؛ چراکه این تیم در پست وینگر، گزینههای متعددی در اختیار دارد.
راستِ بیقرار پرسپولیس
در میان بازیکنانی که همزمان از پرسپولیس راهی تراکتور شدند، دانیال اسماعیلیفر کمحاشیهترین جدایی را رقم زد. علیرضا بیرانوند و مهدی ترابی نیز در همان مقطع تهران را به مقصد تبریز ترک کردند، اما حجم واکنشها و جنجالهای پیرامون آنها با آنچه برای دانیال رخ داد، قابل مقایسه نبود. حتی در قیاس میان بیرانوند و ترابی هم، میزان حواشی یکسان نبود؛ با این حال، دانیال کمترین سهم را از این فضا داشت.
پرسپولیس پس از جدایی این بازیکنان تلاش کرد جای خالی آنها را پر کند. در درون دروازه، اگرچه این روند با تأخیر همراه بود، اما با درخشش پیام نیازمند و آمادگی بالای او، حساسیت نسبت به نبود بیرانوند تا حد زیادی کاهش یافت. در خط حمله و پست وینگر نیز جذب بازیکنان متعدد باعث شده غیبت مهدی ترابی کمتر احساس شود.
اما شرایط در سمت راست خط دفاعی متفاوت است. از زمانی که دانیال اسماعیلیفر از پرسپولیس جدا شد، این بخش از زمین هرگز به ثبات نرسید. نخستین انتخاب سرخپوشان، ایوبالعملود بود که از لیگ مراکش به تهران آمد، اما مصدومیتها و ناتوانی در ارائه عملکردی پایدار، خیلی زود ضعف این انتخاب را آشکار کرد.
در ادامه، چند بازیکن جوان نیز در این پست مورد استفاده قرار گرفتند، اما هیچکدام نتوانستند به سطح تخصص و تجربهای برسند که دانیال اسماعیلیفر طی سالها حضور در این نقش به آن دست یافته بود. در همین فصل، پرسپولیس هزینه قابل توجهی برای جذب سرژ اوریه، مدافع راست نامدار سابق فوتبال جهان، پرداخت کرد؛ با این حال عملکرد او به شکلی غیرمنتظره پایین بود، تا جایی که حتی شایعاتی درباره جدایی زودهنگامش از این تیم مطرح شده است.
در کنار اوریه، یعقوب براجعه نیز بهعنوان گزینهای جوان در سمت راست خط دفاعی به میدان رفته است. او با وجود سن کم، تا حدی انتظارات را برآورده کرده، اما هنوز برای پاسخگویی کامل به نیازهای پرسپولیس در این پست، به تجربه و پختگی بیشتری نیاز دارد. مجموع این عوامل باعث شده، برخلاف بسیاری از پستهای دیگر، پرسپولیس همچنان در جناح راست خط دفاعی به آرامش نرسد.
چشمانتظار دانیال؟
باشگاه پرسپولیس برای حل این مشکل، قصد دارد در همین نیمفصل دوباره وارد بازار نقلوانتقالات شود. در این میان، شایعاتی درباره توافق با یک مدافع راست از تیم ملی ازبکستان مطرح شده که احتمال دارد از نیمفصل دوم به جمع سرخپوشان اضافه شود.
با این حال، فراتر از نام مهدی ترابی، به نظر میرسد نگاه مدیران و کادر فنی پرسپولیس بیش از هر چیز متوجه وضعیت دانیال اسماعیلیفر در تراکتور است. این مدافع در فصل جاری به تیم ملی دعوت شد و در فیفادی نیز به میدان رفت و حالا به سال پایانی قراردادش با باشگاه تبریزی رسیده است؛ در شرایطی که برخلاف ترابی، خبری از مذاکرات جدی برای تمدید قرارداد او منتشر نشده است.
هرچند دانیال همچنان با تراکتور قرارداد دارد و بعید به نظر میرسد در مقطع فعلی ارتباطی رسمی با پرسپولیس داشته باشد، اما واضح است که وضعیت او زیر نظر مدیران باشگاه تهرانی قرار دارد تا در صورت فراهم شدن شرایط، زمینه بازگشتش مورد بررسی قرار گیرد. در چنین فضایی، به نظر میرسد مسأله اصلی پرسپولیس نه بازگشت یک وینگر، بلکه پایان دادن به بیثباتی در سمتی از زمین است که ماههاست آرامش را تجربه نکرده است.
