ورود شروین حاجی‌پور به سینما؛ آغاز مسیر تازه یا ترفندی برای گیشه؟
انتشار خبر بازی شروین حاجی‌پور در فیلم «بن‌سای» به کارگردانی علی بهراد، موجی از واکنش‌های متفاوت را میان دوستداران موسیقی و سینما برانگیخته است.
در روزهای اخیر خبر حضور شروین حاجی‌پور، خواننده جوان و شناخته‌شده موسیقی ایران، به عنوان بازیگر در سینمای کشور، توجه زیادی را به خود جلب کرده و بحث‌های گسترده‌ای را در فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرده است.
شروین حاجی‌پور که نخستین بار با اجرای خود در برنامه تلویزیونی «عصر جدید» به شهرت رسید، به سرعت جایگاهی ویژه میان اهالی موسیقی پیدا کرد و توانست با تلاش و پشتکار مسیر محبوبیتش را هموار کند. حالا اما او با انتخابی متفاوت، به سمت دنیای بازیگری قدم برداشته است.
طبق اخبار منتشرشده، حاجی‌پور قرار است در فیلم سینمایی «بن‌سای» به کارگردانی علی بهراد، در کنار پریناز ایزدیار نقش‌آفرینی کند. بهراد که پیش‌تر آثاری همچون «تصور» و «تهران کنارت» را ساخته، این بار حاجی‌پور را به عنوان یکی از بازیگران اصلی پروژه خود برگزیده است.
سوالی که در ذهن بسیاری شکل گرفته، این است که آیا انتخاب این خواننده برای نقش‌آفرینی، حاصل یک رقابت واقعی و تخصصی بوده یا صرفاً تلاشی برای جلب مخاطب و فروش بیشتر فیلم است؟ آیا قصه «بن‌سای» به گونه‌ای است که حضور شخصیتی مانند حاجی‌پور را ایجاب کند، یا اینکه این انتخاب بخشی از همان روند استفاده از چهره‌های مشهور خارج از عرصه بازیگری برای رونق گیشه است؟
همان‌طور که در سال‌های اخیر بارها شاهد بوده‌ایم، ورود ناگهانی چهره‌های مطرح غیر از بازیگری به سینما، به بحثی جدی در میان فعالان این حوزه بدل شده است. نمونه‌های مشابه، از حضور بهنام بانی در سینما گرفته تا اجرای تئاتر توسط خواننده گروه «ماکان‌بند» روی صحنه‌هایی که پیش‌تر میزبان هنرمندانی چون علی نصیریان و بهرام بیضایی بوده، نشان می‌دهد این مسیر در حال تکرار است.
اگرچه نمی‌توان مانع حضور هیچ فردی در عرصه‌های هنری شد، اما همواره این پرسش مطرح است که در شرایطی که بسیاری از بازیگران تئاتر با وجود سال‌ها تلاش پشت درهای بسته سینما باقی مانده‌اند، چه معیارهایی باعث می‌شود چهره‌ای غیرمتخصص برای نقش‌های مهم انتخاب شود.
به گفته برخی منتقدان، استفاده از شهرت هنرمندان در حوزه‌های دیگر برای جذب مخاطب، پدیده‌ای جهانی است که سال‌هاست در صنعت سرگرمی رواج دارد. با این حال، در ایران نیز این روش روزبه‌روز بیشتر به عنوان یک ابزار ساده برای فروش بیشتر فیلم‌ها به کار گرفته می‌شود؛ روندی که به نظر می‌رسد همچنان ادامه خواهد داشت.
