نسرین مقانلو؛ مادری که پس از فقدان تلخ پسرش، زندگی و بازیگری‌اش به دو بخش تقسیم شد
فقدان فرزند، زخمی است که هیچ زمان نمی‌تواند التیامش دهد و نه می‌توان آن را پنهان کرد. نسرین مقانلو، بازیگر محبوب سینما و تلویزیون ایران، نمونه‌ای بارز از این حقیقت تلخ است.
فقدان یک عزیز، به‌ویژه فرزند، تاثیری عمیق و غیرقابل پنهان دارد؛ تاثیری که در چهره، نگاه، صدا و حتی شیوه نفس کشیدن انسان نمایان می‌شود. نسرین مقانلو یکی از روشن‌ترین نمونه‌های این واقعیت است. پس از فوت پسرش، او نه برای جلب توجه، بلکه از دل یک سوگ واقعی تغییر کرده است؛ چهره‌اش شکسته‌تر، گفتارش آرام‌تر و غمش عمیق‌تر شده است. در سال‌های اخیر، او در شبکه‌های اجتماعی مداوم از پسرش می‌نویسد و حتی در برنامه‌هایی که درباره موضوعات دیگر صحبت می‌کند، ناخودآگاه ذهنش به سوی او بازمی‌گردد. گویی هنوز در همان لحظه فقدان ایستاده و نسخه «بعد» از خودش را زندگی می‌کند که هیچ شباهتی به «قبل» ندارد.
در دو، سه سال اخیر، ویدیوهای نسرین مقانلو در فضای مجازی بسیار بازنشر شده‌اند؛ نه به دلیل حاشیه یا نمایش، بلکه به خاطر صداقت و عمق درد او. در یکی از مصاحبه‌هایش گفت: «هنوز باور ندارم پسرم فوت کرده… انگار منتظرم در را باز کند و بیاید.» این جمله بارها در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و تبدیل به نمادی از انکار ناگزیر یک مادر داغدار شد. در ویدیویی دیگر با صدای لرزان افزود: «یازده ساعت پیکر بی‌جان پسرم را در آغوش گرفتم؛ نمی‌توانستم رهایش کنم.» بسیاری از مخاطبان اذعان داشتند که به دلیل شدت درد، ادامه ویدیو برایشان غیرقابل تحمل بود.
او بارها گفته است: «غم من تمام نمی‌شود، فقط یاد می‌گیرم باهاش زندگی کنم.» همین صداقت باعث شده تا مردم، به‌ویژه مادران داغدیده، ارتباط عمیقی با او برقرار کنند و حرف‌هایش را منعکس‌کننده احساسات خود بدانند. تغییر چهره، نگاه خسته و حضور سنگین غم در صدایش نشان می‌دهد که او هنوز درگیر این فقدان است و به‌واقع یکی از صادق‌ترین روایتگران سوگ در میان هنرمندان ایرانی محسوب می‌شود.
اما پیش از این داغ، نسرین مقانلو یکی از چهره‌های شناخته‌شده و حرفه‌ای تلویزیون و سینمای ایران بود. فعالیت هنری او از اوایل دهه ۷۰ آغاز شد، اما نقطه عطف کارنامه‌اش، سریال «مسافری از هند» بود. در این سریال، نقش مادر «رامین» را چنان طبیعی و واقعی ایفا کرد که بسیاری مخاطبان او را با همان نقش به خاطر سپردند. حضور او در «خواب و بیدار» نیز، با نقش متفاوت و بازی در کنار رویا نونهالی، توانایی او در نقش‌های جدی را برجسته کرد.
یکی از افتخارات برجسته کارنامه نسرین مقانلو، حضور در سریال تاریخی «مختارنامه» است؛ پروژه‌ای که جایگاه حرفه‌ای او را تثبیت و نشان داد توانایی ایفای نقش‌های سنگین و تاریخی را دارد. همچنین بازی در سریال «جان‌سخت» و ایفای نقش مادر داغدیده، با اشک‌ها و فریادهایش، تاثیر عمیقی بر مخاطبان گذاشت. بسیاری معتقد بودند که تجربه شخصی سوگ، عمق و واقعیت خاصی به بازی او داده است و همین باعث شد نقشش در ذهن بینندگان ماندگار شود.
در سینما نیز، نسرین مقانلو کارنامه‌ای قابل توجه دارد. بازی در فیلم «مهمان مامان» به کارگردانی داریوش مهرجویی، از نقاط برجسته فعالیت سینمایی او بود؛ فیلمی انسانی و محبوب که هنوز هم در یادها باقی مانده است.
امروز، نسرین مقانلو چهره‌ای فراتر از بازیگر است؛ او مادری داغدار است که زندگی‌اش پس از یک فقدان بزرگ، به دو بخش تقسیم شده است. با این حال، همچنان کار می‌کند، جلوی دوربین می‌ایستد و تلاش می‌کند ادامه بدهد. شاید همین ادامه دادن، بزرگ‌ترین شکل شجاعت باشد. او در سکوت و درد، یادآوری می‌کند که برخی زخم‌ها خوب نمی‌شوند، اما می‌توان با آن‌ها زندگی کرد.
