بمب الکترومغناطیسی؛ سلاحی خاموش اما ویرانگر
پس از نخستین آزمایش اتمی ایالات متحده در سال ۱۹۴۵، دانشمندان دریافتند که انفجار یک بمب هسته‌ای قادر است امواج الکترومغناطیسی شدیدی ایجاد کند که تمامی مدارهای الکترونیکی را از کار می‌اندازد. این کشف سرآغاز تحقیقاتی شد که به توسعه سلاح‌های الکترومغناطیسی انجامید.
بمب الکترومغناطیسی چگونه کار می‌کند؟
بمب الکترومغناطیسی یا Electromagnetic Pulse (EMP) نوعی سلاح است که با ایجاد یک میدان الکترومغناطیسی شدید، پالس‌های پرقدرتی را در محیط منتشر می‌کند. این پالس‌ها قادرند عملکرد تجهیزات الکترونیکی را مختل کرده و یا به‌طور کامل از بین ببرند.
یکی از ویژگی‌های کلیدی این بمب‌ها، تولید پالس‌های الکتریکی بسیار قوی با عمر کوتاه است. این پالس‌ها پس از ارسال به درون یک آنتن فرستنده، به شکل امواج الکترومغناطیسی در فرکانس‌های مختلف منتشر می‌شوند. هرچه فرکانس این امواج بالاتر باشد، تأثیر بیشتری بر مدارهای الکترونیکی خواهد داشت.
مکانیزم تأثیرگذاری پالس‌های الکترومغناطیسی
به‌عنوان نمونه، یک دستگاه رادیویی با تغییر جریان عبوری از مدار خود می‌تواند میدان مغناطیسی ایجاد کند که در یک مدار دیگر جریان الکتریکی القا کند. اگر این میدان مغناطیسی بسیار قوی باشد، می‌تواند منجر به تولید جریان الکتریکی شدیدی شود که اجزای نیمه‌هادی و مدارهای الکترونیکی را به‌طور کامل نابود کند.
فناوری‌های تولید پالس‌های الکترومغناطیسی در سلاح‌ها
تکنولوژی‌های پیشرفته‌ای که در ساخت سلاح‌های الکترومغناطیسی استفاده می‌شوند، عبارتند از:
مولدهای فشرده‌سازی شار (Flux Compression Generator)
ژنراتورهای Magnet-Hydrodynamic
نوسان‌سازهای مایکروویو پرقدرت مانند ویرکتور (Vircator)
همچنین، روش‌های نوینی برای تولید پالس‌های الکترومغناطیسی پرقدرت ابداع شده است که شامل استفاده از شتاب‌دهنده‌های ذرات باردار انرژی می‌شود. این فناوری‌ها می‌توانند حتی سیستم‌های دارای محافظت ویژه را نیز تحت تأثیر قرار داده و به تجهیزات الکترونیکی آسیب‌های جبران‌ناپذیری وارد کنند.
