انقلاب درمان دیابت: روزی سوزنهای انسولین بیمصرف میشوند؟
تحولی در درمان دیابت که ممکن است زندگی میلیونها بیمار را تغییر دهد: یک کرم پوستی جایگزین تزریقهای دردناک انسولین شود.
به گزارش گروه رسانهای شرق، محققان اخیراً موفق به توسعه یک روش نوین برای تحویل انسولین شدهاند که بدون نیاز به تزریق، میتواند به راحتی از طریق پوست جذب بدن شود. این پیشرفت میتواند روزهای تزریق مکرر و دردناک انسولین را برای بیماران مبتلا به دیابت به پایان برساند.
به نقل از ScienceAlert، تیمی از دانشمندان با استفاده از آزمایشهای روی موشها، خوکهای کوچک و نمونههای پوست انسان در آزمایشگاه، موفق به طراحی یک سیستم تحویل موضعی انسولین شدهاند. این دستاورد پیشتر به دلیل اندازه بزرگ مولکول انسولین و گرایش بالای آن به جذب آب، که مانع عبور آن از لایه چربی پوست میشود، تقریباً غیرممکن تصور میشد.
محققان دانشگاه ژجیانگ در چین معتقدند که استفاده از پلیمر نفوذپذیر به پوست میتواند انسولین را به روشی غیرتهاجمی به بدن منتقل کند و بیماران را از تزریقهای مکرر رها سازد. این تکنیک همچنین میتواند استفاده راحتتر از سایر درمانهای مبتنی بر پروتئین و پپتید را ممکن کند.
تحویل دارو از طریق پوست مزایای زیادی دارد؛ ساده و بدون درد است و امکان آزادسازی کنترلشده و تدریجی دارو را فراهم میکند. با این حال، پوست به طور طبیعی به عنوان سد دفاعی بدن عمل میکند و داروهای موضعی معمولاً باید مولکولهای کوچکی باشند تا بتوانند از آن عبور کنند و با لیپیدهای پوست تعامل داشته باشند. انسولین اما چنین ویژگیهایی ندارد.
محققان با تمرکز بر اسیدیته طبیعی پوست، موفق شدند سیستم تحویلی طراحی کنند که با شیب pH پوست تعامل داشته باشد و انسولین را به صورت مؤثر وارد بدن کند.
در مرحله آزمایش روی خوکهای کوچک دیابتی، که شباهت بیولوژیکی بیشتری به انسان دارند، سطح گلوکز خون ظرف دو ساعت به حالت طبیعی بازگشت. در موشها نیز این سیستم سطح گلوکز را در عرض یک ساعت به حد نرمال رساند و اثر آن با تزریق انسولین قابل مقایسه بود. میزان گلوکز خون تا ۱۲ ساعت پایدار باقی ماند.
هنگامی که «OP-I» وارد بدن میشود، در بافتهای کلیدی تنظیمکننده گلوکز از جمله کبد، چربی و عضلات اسکلتی تجمع یافته و سلولها انسولین را به تدریج آزاد میکنند. این ترکیب گیرندههای انسولین را فعال کرده و جذب و متابولیسم گلوکز را به همان شیوه انسولین تزریقی افزایش میدهد، اما به شکلی روانتر و پایدارتر.
محققان تاکنون هیچ نشانهای از التهاب یا عوارض جانبی جدی مشاهده نکردهاند، اما برای اطمینان کامل، آزمایشهای انسانی لازم است.
تیم تحقیقاتی میگوید: «ترکیب OP برای تحویل پوستی ماکرومولکولهای زیستی مانند پپتیدها، پروتئینها و اسیدهای نوکلئیک با کاربردهای درمانی گسترده، همهکاره است و تحقیقات بیشتری در مطالعات آینده نیاز دارد.»
این کشف نوید میدهد که روزی تزریقهای مکرر انسولین تنها در تاریخ خواهند بود و حتی ممکن است تحویل داروهای دیگر نیز از این طریق امکانپذیر شود.
