رگبار فسخ قراردادها در استقلال
تغییر و تحول در ترکیب استقلال وارد فاز جدی شده است؛ بازیکنان خارجی یکی پس از دیگری از لیست تیم خط می‌خورند و نشانه‌های یک بازنگری اساسی در ساختار تیم دیده می‌شود.
در فصل بیست‌وچهارم لیگ برتر، استقلال از هفت بازیکن خارجی در ترکیب خود استفاده کرد؛ با این حال، تنها پنج نفر از آن‌ها همچنان در لیست این تیم باقی مانده‌اند. بررسی عملکرد این بازیکنان نشان می‌دهد که تنها دو نفر از آن‌ها موفق به حفظ کیفیت فنی خود شده‌اند. در نقطه مقابل، حضور کم‌اثر برخی دیگر و ناکامی در برآورده کردن انتظارات باعث شده تا نام آن‌ها در فهرست خروجی‌های احتمالی قرار گیرد.
جوئل کوجو، مهاجم اهل قرقیزستان که در آغاز فصل با امیدهای زیادی به جمع آبی‌پوشان پیوسته بود، پس از مصدومیتی کوتاه، نتوانست نمایش قابل قبولی داشته باشد. او تنها موفق به زدن یک گل در مسابقه‌ای مقابل الشرطه شد و طی ۱۲ بازی رسمی دیگر عملکردی کم‌اثر از خود به نمایش گذاشت. هرچند قرارداد کوجو تا سال ۲۰۲۸ اعتبار دارد و به دلیل حضور در تیم ملی و سابقه خوبی که در لیگ ازبکستان از خود به جا گذاشته، همچنان در بازار نقل‌وانتقالات مورد توجه است، اما افت فنی او نگرانی‌هایی را برای کادر فنی به‌وجود آورده است. برخی کارشناسان معتقدند انتقال قرضی این بازیکن می‌تواند راهکاری منطقی برای حفظ ارزش او در بازار باشد.
در سوی دیگر، ماجرای مسعود جوما حتی پیچیده‌تر و ناامیدکننده‌تر است. بازیکنی که با توصیه مستقیم پیتسو موسیمانه به استقلال آمد، از همان روزهای نخست مورد انتقاد هواداران قرار گرفت. بعد از خروج موسیمانه از تیم، گمانه‌زنی‌ها درباره جدایی جوما شدت گرفت اما او در نهایت در تیم باقی ماند. جوما در طول فصل تنها یک گل، آن هم مقابل سپاهان، به ثمر رساند و دیگر نتوانست عملکرد قابل دفاعی ارائه دهد. کاهش آمادگی جسمانی و ضعف تکنیکی از جمله عوامل مهمی بود که باعث شد جایگاه او در تیم به خطر بیفتد و آینده‌اش در استقلال در هاله‌ای از ابهام قرار گیرد.
در خط دفاع نیز وضعیت چندان باثبات نبوده است. رافائل سیلوا، مدافع برزیلی استقلال، با وجود نمایش‌های قابل قبول در برخی دیدارها، در مسابقاتی نیز مرتکب اشتباهات تأثیرگذار شد. نوسان در عملکرد او باعث شده مدیران تیم در اندیشه جایگزینی او با یک بازیکن داخلی باشند. البته با توجه به سابقه سیلوا در لیگ ایران، این احتمال وجود دارد که او از استقلال جدا شود اما همچنان در فوتبال ایران باقی بماند.
در میان همه این بازیکنان، تنها ماشاریپوف و اندونگ توانستند تا حد زیادی انتظارات را برآورده کنند. این دو بازیکن در روزهایی که تیم دچار افت بود نیز عملکرد نسبتاً باثباتی داشتند. اندونگ در خط میانی با نظم تاکتیکی و قابلیت سازگاری با سایر بازیکنان، به یک عنصر کلیدی تبدیل شده است. ماشاریپوف نیز به واسطه چندپسته بودن و تعهد بالایش نسبت به تیم، یکی از مهره‌های غیرقابل‌جایگزین استقلال محسوب می‌شود. به‌نظر نمی‌رسد که باشگاه تمایلی به قطع همکاری با این دو بازیکن داشته باشد.
در میان بازیکنان دیگر، وضعیت کاکوتا و بلانکو تقریباً مشخص است. کاکوتا، بازیکن سابق چلسی، هیچ‌گاه نتوانست انتظارات را برآورده کند و بیشتر از آنکه مهره‌ای اثرگذار باشد، تنها نام بزرگی در ترکیب تیم بود. بلانکو نیز با وجود عدم موفقیت در استقلال، با پیوستن به فولاد امید دارد همچنان در فوتبال ایران حضور داشته باشد. او به واسطه تسلط در نبردهای هوایی و قدرت حفظ توپ، توجه مربیان داخلی را به خود جلب کرده است.
این تحولات نشان می‌دهد که استقلال برای فصل آینده نیاز به تجدیدنظر عمیق در ساختار تیم دارد. ناکامی برخی خریدهای خارجی و انتظارات برآورده‌نشده، لزوم ورود چهره‌های جدید و کارآمد را دوچندان کرده است. هواداران استقلال امیدوارند که مدیریت باشگاه با ارزیابی دقیق عملکردها و بهره‌گیری از فرصت‌های نقل‌وانتقال، ترکیبی رقابتی برای فصل آینده آماده کند.
در غیر این صورت، ادامه وضعیت فعلی می‌تواند به تشدید نارضایتی هواداران منجر شود و فشارها بر کادر فنی و مدیریت افزایش یابد. اکنون بیش از هر زمان دیگر، استقلال به یک برنامه‌ریزی منسجم و هدفمند نیاز دارد تا بتواند به جایگاه شایسته خود در فوتبال ایران بازگردد.
