رابطه بین درد مزمن و اختلالات خلقی: شواهد جدید از تحقیقات گسترده

محققان به بررسی داده‌های حاصل از ۳۷۶ مطالعه در ۵۰ کشور پرداخته‌اند که بیش از ۳۵۰ هزار نفر را شامل می‌شود. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که حدود ۴۰ درصد از بزرگسالان مبتلا به درد مزمن علائم افسردگی یا اضطراب را تجربه می‌کنند. از این میان، زنان و بزرگسالان جوان بیشتر از دیگر گروه‌ها در معرض خطر اختلالات خلقی ناشی از درد مزمن قرار دارند. همچنین افرادی که از بیماری‌هایی مانند فیبرومیالژیا رنج می‌برند، بیشترین میزان این اختلالات را نشان داده‌اند.

فیبرومیالژیا یکی از مشکلات مزمن است که با درد و خستگی دائمی همراه است و به طور خاص در ایجاد اختلالات روانی در افراد تأثیرگذار است. طبق تحقیق انجام شده، ۵۴ درصد از افراد مبتلا به فیبرومیالژیا علائم افسردگی و ۵۶ درصد علائم اضطراب را تجربه کرده‌اند.

«راشل آرون»، محقق ارشد دانشگاه جانز هاپکینز، در این زمینه بیان کرد: «افرادی که از درد مزمن رنج می‌برند، بیشتر از دیگران دچار افسردگی و اضطراب می‌شوند.» وی افزود: «این مسأله بهداشت عمومی است و باید با غربالگری منظم افسردگی و اضطراب در محیط‌های درمانی و توسعه درمان‌های خاص برای این اختلالات در بیماران درد مزمن، مواجه شویم.»

با این حال، آرون تأکید کرد که این یافته‌ها به معنای این نیست که همه افراد مبتلا به درد مزمن دچار اختلالات روانی هستند. او گفت: «بیشتر افراد مبتلا به درد مزمن افسردگی یا اضطراب ندارند. این نتایج نشان می‌دهند که درد مزمن لزوماً به افسردگی منجر نمی‌شود و به ما یادآوری می‌کند که افرادی که از درد مزمن رنج می‌برند، می‌توانند زندگی روان‌شناختی سالم و رضایت‌بخشی داشته باشند.»

در دیگر بخش‌های این تحقیق، مشخص شد که آرتروز کمترین میزان اختلالات خلقی را در بین بیماران مبتلا به درد مزمن داشته است. در این گروه، تنها ۲۹ درصد علائم افسردگی و حدود ۱۸ درصد علائم اضطراب را گزارش کرده‌اند.

با توجه به این یافته‌ها، محققان تأکید دارند که درمان‌های روان‌شناختی مؤثر برای هر دو مشکل درد مزمن و اختلالات روانی موجود هستند و باید در این زمینه اقدامات بیشتری صورت گیرد.