سه زبان عشق کمتر شناخته‌شده که رابطه شما را زنده نگه می‌دارند
همه می‌دانیم عشق در روزهای ابتدایی رابطه پرشور و هیجان است، اما حفظ ارتباط عاطفی پایدار در گذر زمان نیازمند شیوه‌های خاصی است.
فرارو – روان‌شناسان بر این باورند که شناسایی و به کارگیری زبان‌های پنهان عشق می‌تواند رابطه را در طول زمان مستحکم نگه دارد. سه زبان عشق کمتر شناخته‌شده که می‌توانند صمیمیت و پیوند زوجین را تقویت کنند، عبارت‌اند از: کنجکاوی مشترک، سکوت مشترک و شوخ‌طبعی مشترک.
به گزارش فرارو به نقل از فوربز، مفهوم «زبان‌های عشق» ابتدا توسط گری چاپمن، مشاور ازدواج و نویسنده کتاب پرفروش «۵ زبان عشق: راز عشق ماندگار» معرفی شد و اکنون به بخش جدایی‌ناپذیری از واژگان روزمره روابط تبدیل شده است. امروز، بسیاری از افراد به همان راحتی که نشانه زودیاک خود را می‌دانند، می‌توانند زبان عشق خود را نیز نام ببرند.
این مفهوم از دفاتر مشاوره وارد مکالمات روزمره شده و به افراد کمک می‌کند بفهمند چگونه محبت می‌کنند و چگونه دوست دارند محبت دریافت کنند. با این حال، با گذر زمان و تغییر مراحل زندگی، روش‌های ابراز عشق نیز دستخوش تغییر می‌شوند. برای مثال، در آغاز رابطه، عشق معمولاً با قرارهای غافلگیرکننده، تماس‌های تلفنی طولانی یا یادداشت‌های کوچک ابراز می‌شود.
اما با مشغله‌های کاری، مسئولیت‌های خانواده و پرورش فرزندان، شکل‌های ابراز عشق تغییر می‌کند. گاهی این ابراز عشق می‌تواند ساده باشد؛ مانند اطمینان از خوردن وعده غذایی شریک زندگی یا نشستن در سکوت آرام با هم. در مراحل بعدی، عشق ممکن است در همراهی در پیاده‌روی صبحگاهی، مراقبت از سلامت یکدیگر یا حمایت در گذارهای زندگی نمود پیدا کند.
این تغییرات به معنای کاهش محبت یا شور و شوق نیست؛ بلکه نشان‌دهنده عمق یافتن عشق در مراحل مختلف زندگی است. هر مرحله فرصت‌های تازه‌ای برای نشان دادن حضور و حمایت فراهم می‌کند. در ادامه سه زبان عشق کمتر شناخته‌شده که می‌توانند رابطه را پایدار کنند، معرفی شده‌اند:
۱. زبان کنجکاوی مشترک
رابطه‌ها معمولاً با هیجان کنجکاوی آغاز می‌شوند؛ تمایل به شناخت تمام جزئیات درباره شریک زندگی: علایق، آرزوها و تجربیات. اما با گذر زمان، این کنجکاوی طبیعی ممکن است کاهش یابد.
حفظ کنجکاوی درباره شریک زندگی می‌تواند یکی از مؤثرترین روش‌ها برای ابراز عشق باشد. این رفتار نشان می‌دهد که شما هنوز مشتاق یادگیری و رشد همراه با شریک خود هستید و رابطه زنده است.
مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۹ در ژورنال روابط اجتماعی و شخصی نشان داد زوج‌هایی که در فعالیت‌های «گسترش‌دهنده خود» شرکت می‌کنند—فعالیت‌های تازه، هیجان‌انگیز و رشددهنده—رضایت و صمیمیت بیشتری دارند. این زوج‌ها محبت بیشتری نشان داده و کمتر درگیر تنش می‌شوند.
راه ساده برای تقویت این کنجکاوی پرسیدن سوالات تازه یا تجربه فعالیت‌های جدید با هم است؛ از آشپزی یک غذا جدید گرفته تا تبادل کتاب. این کارها دریچه‌ای برای کشف دوباره شریک زندگی ایجاد می‌کنند.
۲. زبان سکوت مشترک
سکوت در روابط اغلب به اشتباه به منزله فاصله یا نارضایتی تعبیر می‌شود، اما در روابط سالم، سکوت می‌تواند فضایی برای آرامش و امنیت باشد؛ لحظه‌ای که نیازی به صحبت نیست زیرا هر دو نفر احساس اتصال می‌کنند.
این آرامش در فعالیت‌هایی مثل خواندن کنار هم یا نشستن پس از یک روز طولانی آشکار می‌شود. مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۴ در مجله Motivation and Emotion نشان داد سکوت انتخابی و طبیعی—سکوتی که به دلیل راحتی و معنا انتخاب می‌شود—با احساسات مثبت‌تر و رضایت بیشتر در رابطه مرتبط است. این نوع سکوت نیازهای روان‌شناختی پایه مانند امنیت و اتصال را برآورده می‌کند و می‌تواند یک زبان عشق مستقل باشد.
۳. زبان شوخ‌طبعی مشترک
«خنده بهترین داروست» و در روابط نیز صدق می‌کند. شوخ‌طبعی مناسب می‌تواند تنش‌ها را کاهش دهد و حس صمیمیت و بازیگوشی ایجاد کند.
تحقیقی بر روی ۹۸ زوج نشان داد استفاده از شوخ‌طبعی مثبت و محبت‌آمیز در طول تعارض‌ها باعث افزایش رضایت، نزدیکی بیشتر و حل بهتر مشکلات می‌شود. برعکس، شوخ‌طبعی منفی یا تهاجمی می‌تواند صمیمیت و رضایت را کاهش دهد.
شوخ‌طبعی مشترک، زبان خصوصی میان زوجین است که پیام می‌دهد: «من تو را می‌بینم و از بودن با تو لذت می‌برم.» این زبان عشق نشان می‌دهد حتی در سختی‌ها نیز می‌توان شادی مشترک پیدا کرد.
پذیرش رشد و تلاش مشترک
معنادارترین روابط، روابطی هستند که با گذر زمان تکامل می‌یابند. همان‌طور که زندگی تغییر می‌کند، شیوه‌های ابراز عشق نیز تغییر می‌کنند. روابط شکوفا می‌شوند وقتی زوجین باز و انعطاف‌پذیر باشند و فراتر از انتظارات ثابت درباره عشق حرکت کنند.
کارهای روزمره‌ای که قبلاً طبیعی انجام می‌شدند—مانند قرارهای غافلگیرکننده یا گفتگوهای طولانی—با گذر زمان نیازمند تلاش آگاهانه می‌شوند. این تلاش نه نشانه کاهش عشق، بلکه بازتاب تکامل طبیعی رابطه است که حفظ صمیمیت و نزدیکی نیازمند مراقبت آگاهانه است.
با نگاهی آگاهانه و تلاش هدفمند برای رشد مشترک، زوج‌ها می‌توانند عشق خود را در تمام مراحل زندگی حفظ کنند و رابطه‌ای پایدار و عمیق بسازند.
