سوتی عجیب و غریب صداوسیما
در دل یک فاجعه ملی، هنگامی که مردم در غم و شوک فرو رفته‌اند، صداوسیما تصمیم می‌گیرد تا برنامه‌ای شاد پخش کند.
در شب حادثه دلخراش انفجار اسکله شهید رجایی در بندرعباس، که مردم در شوک این فاجعه بودند و دل نگران جان عزیزانشان، صداوسیما به پخش برنامه‌ای شاد ادامه داد. این اقدام، که از سوی مجری برنامه با دعوت به پخش موسیقی شاد همراه شد، واکنش‌های شدیدی را در پی داشت. در این برنامه که کامران تفتی مجری آن بود، حاضرین در استودیو با دست زدن و همراهی با موسیقی سعی کردند فضایی شاد خلق کنند، در حالی که مردم در سراسیمگی و اضطراب بودند و فقط به دنبال اخبار دقیق و امیدوارکننده بودند.
در چنین لحظاتی، رسانه به عنوان یک آینه باید احساسات مردم را منعکس کند و با آنها همدلی کند. اما در این مقطع حساس، صداوسیما به‌جای همدردی و همراهی با درد و اندوه ملی، فضایی به‌شدت بی‌تفاوت و حتی شاد را به تصویر کشید. این اقدام، نه‌تنها نارضایتی مردم را برانگیخت، بلکه شکاف عمیق میان رسانه و مخاطب را آشکار ساخت. پخش برنامه‌ای شاد در زمانی که مردم در حال سوگواری برای کشته‌شدگان فاجعه بندرعباس بودند، نه تنها درک درستی از احساسات عمومی نشان نمی‌دهد، بلکه باعث احساس بی‌احترامی و سردرگمی در میان مخاطبان می‌شود.
این مسأله، تنها یک اشتباه تلویزیونی نیست، بلکه مسئله‌ای فرهنگی و ارتباطی است. رسانه‌ای که با بودجه عمومی تأمین می‌شود، مسئولیت بزرگتری دارد: هم‌صدایی با مردم در سخت‌ترین لحظات زندگی‌شان. آیا شایسته است که در لحظه‌ای که مردم در حال سوگ‌اند، صداوسیما به پخش شادی‌های بی‌مورد ادامه دهد؟ این که مدیران صداوسیما در زمانی که مردم در غم بزرگی فرو رفته‌اند، تصمیم به چنین اقدامی می‌گیرند، نشان‌دهنده بی‌توجهی به نیازهای واقعی و احوال مخاطب است.
اینکه در شرایطی که مردم منتظر دریافت اخبار فوری از وضعیت عزیزان خود در بندرعباس بودند، به پخش برنامه‌ای شاد پرداخته شود، عملاً به بی‌احترامی به مخاطب و نادیده گرفتن احساسات او می‌انجامد. اگر صداوسیما نمی‌تواند در این لحظات پراضطراب همدلی خود را نشان دهد، پس چه انتظاری می‌توان از این رسانه داشت که دیگر مسائل اجتماعی و فرهنگی را به درستی منعکس کند؟
با این حال، مدیران صداوسیما به نظر می‌رسد همچنان در دنیای خود سیر می‌کنند و از درک وضعیت مردم کاملاً غافل هستند. در این شرایط حساس، رسانه‌هایی که به پول و تلاش مردم تکیه دارند، باید در جهت تقویت همبستگی و همدلی حرکت کنند، نه اینکه با برنامه‌های شاد و بی‌معنی، فاصله‌های عاطفی را بیشتر کنند.
