بازگشت صدیقی به تریبون نماز جمعه؛ زیدآبادی: مردم از این نمادها خسته‌اند!
در حالی که قرار است کاظم صدیقی بار دیگر به عنوان خطیب نماز جمعه تهران ظاهر شود، احمد زیدآبادی با انتشار یادداشتی صریح در تلگرام خود، به‌گونه‌ای تند و انتقادی نسبت به این تصمیم واکنش نشان داد.
احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی، در تازه‌ترین مطلب منتشرشده در کانال تلگرامی خود نسبت به بازگشت شیخ کاظم صدیقی به جایگاه امامت جمعه تهران واکنش نشان داد و دیدگاه‌های خود را با لحنی انتقادی بیان کرد.
زیدآبادی در این نوشته با تأکید بر باور راسخ خود به اصل «مسئولیت فردی» عنوان کرده است که هیچکس مسئول گناه یا جرم دیگری نیست—even اگر نزدیک‌ترین فرد به او باشد. او در این‌باره نوشت:
«من به اصل "مسئولیت فردی" سخت معتقدم. هیچکس بار گناه و جرم دیگری را به دوش نمی‌کشد حتی اگر از نزدیک‌ترین اعضای خانواده‌اش باشد. از افراد هم به دلیل مواضع سیاسی یا نگاه اعتقادی‌شان گاه به تندی انتقاد می‌کنم اما از طرح هر اتهامی به اشخاص که جنبۀ حقوقی و کیفری داشته باشد، تا در یک "محکمۀ صالحه" به اثبات نرسیده باشد، فراری هستم حتی اگر طرف شمر ذی‌الجوشن یا ابن‌ملجم باشد!»
او با تفکیک نگاه حقوقی از نگاه سیاسی در ادامه می‌گوید که درباره اتهامات حقوقی منتسب به کاظم صدیقی، امام جمعه تهران، در رابطه با مسائل مربوط به حوزه علمیه‌اش، هیچ موضعی ندارد و بر این باور است که اتهامات فرزند او نباید به پای پدر نوشته شود. با این حال، زیدآبادی در همین متن اضافه می‌کند که رفتارها، باورها و عملکرد سیاسی و اجتماعی صدیقی را کاملاً نادرست و آسیب‌زا می‌داند.
زیدآبادی با اشاره به حضور دوباره صدیقی در تریبون نماز جمعه این هفته در تهران، موضع شخصی خود را چنین تشریح می‌کند:
او معتقد است این حضور برایش تفاوتی ندارد، زیرا اساساً در نماز جمعه شرکت نمی‌کند و هیچ انتظاری از این مراسم ندارد، چه خطیب آن صدیقی باشد، چه چهره‌هایی مانند سیداحمد خاتمی یا سایر افراد مشابه. با این وجود، از نگاه زیدآبادی، بازگشت صدیقی به این جایگاه برای افکار عمومی حساسیت‌برانگیز شده و جنبه‌ای نمادین یافته است.
او در ادامه به مقایسه‌ای انتقادی اشاره می‌کند: در حکومتی که اگر فرزند فردی صرفاً به دلیل تولد در کشور دیگر شهروند آن کشور محسوب شود، پدر را از مناصب دولتی منع می‌کنند، چگونه است که در مورد شخصی که برای فرزندش پرونده‌ای در زمینه فساد مالی تشکیل شده، هیچ محدودیتی اعمال نمی‌شود و او همچنان در جایگاه تریبون‌دار جمعه باقی می‌ماند؟
زیدآبادی با کنایه می‌نویسد:
«وقتی که حضور سیدمحمد خاتمی در یک قاب عکس مشترکِ تصادفی با فلان خبرنگاری که بعدها هتاک از کار درآمده است، سند جرم شخص خودش معرفی می‌شود، آنگاه چطور فردی که پیرامونش شائبه و پرونده‌ی فساد مالی شکل گرفته است، با کوچک‌ترین محدودیتی روبرو نمی‌شود؟»
این تحلیلگر سیاسی در پایان یادداشتش با طرح پرسشی طعنه‌آمیز خطاب به تصمیم‌گیرندگان می‌پرسد که این بازگشت، چه دستاوردی برای ساختار حاکم یا حتی همراهان سیاسی صدیقی خواهد داشت؟ او معتقد است چنین اقداماتی چیزی جز نادیده‌گرفتن خواست و حساسیت‌های افکار عمومی نیست و نتیجه‌ای جز دلسردی و واکنش‌های انتقادی مردم نخواهد داشت.
«امامت جمعه‌ی آقای صدیقی در این هفته، قرار است چه سود و منفعتی برای حکومت و یا حتی هم‌طیفی‌های او برساند که تاب مستوری از دست داده‌اند؟ این کار معنایی جز اصرار بر لجاجت با بخش بزرگی از افکار عمومی و نتیجه‌ای جز واکنش طعن‌آمیز و همراه با سرخوردگی آن‌ها در بر دارد؟»
