چربی شکم فقط به پرخوری ربط ندارد؛ واقعیت‌هایی که هر میانسال باید بداند!
اگر فکر می‌کنید برای خلاص شدن از چربی دور شکمتان فقط کافی است کمتر غذا بخورید یا بیشتر کرانچ بزنید، این گزارش را بخوانید تا بفهمید کدام باورهای رایج درباره چربی شکم واقعاً اشتباه است.
چربی انباشته شده در ناحیه شکم علاوه بر ظاهر ناخوشایند، خطر بروز بیماری‌های جدی مثل دیابت، کبد چرب، مشکلات قلبی، کلسترول بالا و حتی برخی سرطان‌ها را افزایش می‌دهد. با این حال، باورهای غلطی که در این زمینه رواج یافته‌اند باعث می‌شوند بسیاری از افراد در مسیر کاهش چربی شکمی دچار اشتباه شوند و انرژی و زمان خود را بیهوده تلف کنند.
یکی از این باورها که بسیار رایج است، این است که انجام تمرینات کرانچ یا تمرین‌های مخصوص عضلات میانی بدن باعث آب شدن چربی‌های همان ناحیه می‌شود. واقعیت این است که ورزش‌هایی مثل کرانچ تنها به تقویت عضلات کمک می‌کنند و تاثیری مستقیم بر چربی‌سوزی موضعی ندارند. بدن انسان در هنگام فعالیت‌های ورزشی چربی‌ها را به صورت کلی می‌سوزاند و نمی‌توان چربی فقط از یک بخش خاص بدن را هدف گرفت.
برای کاهش چربی‌های دور شکم باید میزان کلی فعالیت بدنی را افزایش داد، به‌خصوص ورزش‌های هوازی و تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) که هم زمان زیادی نمی‌گیرند و هم تاثیر قابل توجهی بر چربی‌سوزی دارند. نکته مهم این است که وقتی درصد چربی کل بدن کم شود، چربی‌های شکمی هم به مرور کاهش می‌یابد.
چربی‌های بدن دو نوع اصلی دارند: چربی زیرپوستی که درست زیر پوست قرار گرفته و چربی احشایی که در عمق شکم جمع می‌شود. نوع دوم خطرناک‌تر است و ارتباط مستقیمی با بیماری‌هایی مثل فشار خون بالا، آلزایمر و دیابت نوع دوم دارد. بهترین راه برای تشخیص میزان چربی احشایی، انجام آزمایش‌های تصویری تخصصی است، اما شاخص توده بدنی (BMI) می‌تواند تا حدودی تخمین مناسبی ارائه دهد؛ شاخصی بالای ۳۰ معمولاً نشان‌دهنده چربی زیاد و اضافه وزن است.
تصور رایج دیگری که باید اصلاح شود، این است که مصرف کمتر چربی در رژیم غذایی به کاهش چربی شکم کمک می‌کند. در واقع بدن به انواع خاصی از چربی‌ها نیاز دارد تا بتواند ویتامین‌های محلول در چربی مثل A، D، E و K را جذب کند. چربی‌های سالم، مانند چربی‌های تک غیراشباع و امگا ۳، علاوه بر کمک به کاهش وزن، فواید بسیاری برای سلامت دارند و منابعی مثل روغن زیتون، ماهی‌های چرب، آووکادو و تخم مرغ بهترین گزینه‌ها هستند.
با اینکه گفته می‌شود بعضی غذاها مانند چای سبز یا فلفل تند خاصیت چربی‌سوزی دارند، اثر آن‌ها بیشتر به افزایش متابولیسم بدن و تولید گرما در فرایندی به نام ترمیک مرتبط است که تاثیر کلی آن در کاهش چربی محدود و کوتاه‌مدت است. به هر حال، مصرف کافئین و آنتی‌اکسیدان‌های موجود در این مواد می‌تواند کمی به افزایش سوخت‌وساز بدن کمک کند.
از سوی دیگر، بسیاری از غذاهای صنعتی که برچسب «کم‌چرب» دارند، اغلب با افزودن مقدار زیادی نمک و قند، طعم خود را حفظ می‌کنند و این موضوع می‌تواند سلامت شما را به خطر بیندازد. بنابراین، نباید فریب این برچسب‌ها را خورد.
مسئله دیگری که باید توجه کرد این است که زمان غذا خوردن تأثیر چندانی روی کاهش چربی شکمی ندارد، بلکه کیفیت و کمیت کلی کالری مصرفی روزانه مهم‌تر است. ریزه‌خواری‌های مکرر و مصرف کالری بیش از حد باعث افزایش وزن می‌شود. همچنین باید دقت داشت که گرسنگی واقعی را از تشنگی یا خوردن از روی هیجان و بی‌حوصلگی تشخیص دهیم.
برخی افراد باور دارند که نوشیدن سرکه سیب باعث کاهش چربی شکم می‌شود، اما تحقیقات نشان می‌دهد این ماده تنها می‌تواند حساسیت بدن به انسولین را بهتر کند و اثر چربی‌سوزی آن وابسته به داشتن رژیم غذایی سالم و فعالیت بدنی است.
در نهایت، شاخص توده بدنی (BMI) هرچند معیاری برای تشخیص اضافه وزن است، اما نمی‌تواند محل دقیق تجمع چربی‌ها را مشخص کند. حتی کسانی که BMI نرمال دارند، ممکن است چربی شکمی زیادی داشته باشند که خطر بیماری‌ها را افزایش می‌دهد. به همین دلیل، کنترل درصد چربی بدن و توجه به تجمع چربی در ناحیه شکم اهمیت ویژه‌ای دارد.
