خبر خوش برای بزرگسالان مبتلا به آلرژی بادام‌زمینی
برای نخستین‌بار، پژوهشی جدید ثابت کرده بزرگسالانی که سال‌ها با ترس از آلرژی بادام‌زمینی زندگی کرده‌اند، می‌توانند با یک روش درمانی تدریجی و ایمن، نسبت به این آلرژن مقاومت پیدا کنند.
ی
ک کارآزمایی بالینی نوآورانه نشان داده که بزرگسالان نیز می‌توانند از روش «ایمونوتراپی خوراکی» یا همان درمان تدریجی با آلرژن، برای مقابله با آلرژی بادام‌زمینی بهره‌مند شوند. یافته‌های این مطالعه نویدبخش، بارقه‌ای از امید را برای کسانی روشن کرده که سال‌هاست در سایه‌ی ترس از واکنش‌های شدید آلرژیک به سر می‌برند.
به نقل از وب‌سایت «انلی مای هلث» و به گزارش انتخاب، آلرژی به بادام‌زمینی سال‌هاست که زندگی میلیون‌ها نفر را با محدودیت‌های جدی همراه کرده است. در بسیاری از موارد، حتی مقادیر ناچیزی از این ماده غذایی می‌تواند باعث بروز واکنش‌های خطرناک شود و به همین دلیل، افراد مبتلا به این آلرژی مجبور بودند همواره هوشیارانه از هر نوع تماس با بادام‌زمینی اجتناب کنند. اما حالا نتایج یک آزمایش تازه، شرایط را برای این گروه تغییر داده است.
این روش درمانی که تاکنون تنها در کودکان مورد استفاده قرار می‌گرفت، حالا در بزرگسالان نیز آزمایش شده است. تاکنون تصور می‌شد سیستم ایمنی کودکان انعطاف‌پذیرتر است و راحت‌تر به سازگاری با آلرژن‌ها پاسخ می‌دهد. اما اینکه آیا بدن افراد بزرگسال نیز توانایی مشابهی برای تحمل‌پذیری دارد، تاکنون به‌طور علمی بررسی نشده بود.
مطالعه‌ای که نتایج آن در مجله علمی Allergy منتشر شده، برای نخستین‌بار نشان می‌دهد که بالغین نیز قادرند از این شیوه درمانی سود ببرند. بر اساس این پژوهش، بیش از ۶۷ درصد از بزرگسالانی که در این کارآزمایی شرکت داشتند، پس از گذراندن دوره‌ای مشخص، موفق شدند معادل حداقل پنج عدد بادام‌زمینی را بدون بروز واکنش مصرف کنند.
این تحقیق به سرپرستی تیمی از کالج سلطنتی لندن و مؤسسه درمانی گایز و سنت توماس انجام شد. در این مطالعه، ۲۱ داوطلب ۱۸ تا ۴۰ ساله که همگی مبتلا به آلرژی تأییدشده به بادام‌زمینی بودند، به‌صورت روزانه مقادیر دقیقی از آرد بادام‌زمینی را دریافت کردند؛ این آرد به مواد غذایی معمول مثل ماست اضافه می‌شد و مقدار آن به‌تدریج افزایش می‌یافت.
هدف از درمان، رسیدن شرکت‌کنندگان به مصرف یک گرم آرد بادام‌زمینی (برابر با ۴ تا ۵ عدد بادام‌زمینی) بدون بروز واکنش بود؛ دوزی که شرکت‌کنندگان باید حداقل چهار هفته پشت‌سر‌هم آن را تحمل می‌کردند. پس از این مرحله، گروه وارد یک مرحله آزمایشی دو‌سو کور شدند که در آن با بادام‌زمینی واقعی یا دارونما مواجه گردیدند.
نتایج این آزمایش حیرت‌انگیز بود. شرکت‌کنندگان توانستند دوزهایی حتی تا صد برابر بیشتر از حد اولیه‌ی تحمل خود را بدون بروز علائم آلرژیک مصرف کنند. پس از این مرحله، به آن‌ها توصیه شد که به‌مدت سه ماه دیگر نیز همان دوز را روزانه مصرف کنند تا پاسخ ایمنی‌شان تثبیت شود.
تأثیر روانی این درمان نیز غیرقابل‌انکار بود. بسیاری از شرکت‌کنندگان از احساس کاهش اضطراب و بازگشت آزادی در انتخاب غذاها سخن گفتند. دکتر «هانا هانتر»، یکی از پژوهشگران ارشد این مطالعه و متخصص تغذیه آلرژی، تأکید کرد: «این روش می‌تواند فشار روانی مداومی را که بیماران به دلیل نگرانی از مواجهه ناخواسته با بادام‌زمینی متحمل می‌شوند، به‌شدت کاهش دهد.»
یکی از شرکت‌کنندگان این آزمایش، «کریس» ۲۸ ساله، از کودکی با آلرژی شدید به بادام‌زمینی دست‌و‌پنجه نرم کرده بود. او پیش از آغاز درمان، حتی با تماس جزئی با بادام‌زمینی دچار آنافیلاکسی می‌شد. کریس اکنون می‌تواند روزانه چهار عدد بادام‌زمینی بخورد بدون آن‌که نشانی از واکنش نشان دهد. او درباره تجربه‌اش گفت: «انگار باری سنگین از روی شانه‌هایم برداشته شده. این درمان واقعاً زندگی‌ام را دگرگون کرد.»
دکتر «استیفن تیِل»، سرپرست اصلی پژوهش، این یافته‌ها را «گامی مثبت و امیدوارکننده» برای درمان آلرژی‌های غذایی در بزرگسالان توصیف کرد. او در ادامه گفت: «گرچه این نتایج در مراحل ابتدایی هستند، اما کاملاً با یافته‌های مشابه در درمان کودکان هم‌راستا بوده و می‌تواند مسیر تازه‌ای برای درمان بزرگسالان بگشاید.»
برنامه‌ی آینده پژوهشگران تمرکز بر آزمایش این روش در گروه‌های بزرگ‌تر و با تنوع جمعیتی بیشتر است. همچنین، این تیم به دنبال پاسخ به پرسشی مهم‌تر است: آیا این درمان می‌تواند به «تحمل پایدار» منجر شود؟ به این معنا که فرد حتی پس از توقف درمان روزانه نیز در برابر آلرژن مقاوم بماند.
در جمع‌بندی باید گفت، برای سال‌ها، تنها راهکار عملی برای بزرگسالان مبتلا به آلرژی بادام‌زمینی، اجتناب کامل و همیشگی از مصرف و همراه داشتن داروهای اورژانسی بوده است. اما حالا، یافته‌های این پژوهش تازه، چشم‌اندازی متفاوت را مطرح می‌کنند؛ آینده‌ای که در آن ممکن است افراد بتوانند زندگی‌ای آزادتر و کم‌تنش‌تر تجربه کنند—بدون اینکه همواره نگران یک اشتباه غذایی باشند.
