چرا این آنتی‌اکسیدان حیاتی، از رژیم غذایی ما محو شده است؟
آنتی‌اکسیدانی که در گذشته به‌وفور در رژیم‌های غذایی وجود داشت، حالا به‌دلیل تغییرات کشاورزی و شیوه‌های نادرست تغذیه‌ای کمتر در دسترس است.
آنتی‌اکسیدانی به نام ارگوتیونین که نقش بسیار مهمی در سلامتی بدن دارد، طی سال‌ها و به‌ویژه در دهه‌های اخیر از منابع غذایی ما کم شده است. این ترکیب حیاتی که توسط قارچ‌ها و میکروب‌های خاک تولید می‌شود، اکنون یکی از مواردی است که در دنیای تغذیه توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. با وجود این، بسیاری از افراد همچنان از نقش حیاتی آن بی‌خبرند. در حالی که در گذشته این ترکیب به‌طور فراوان در مواد غذایی زراعی یافت می‌شد، اکنون دسترسی به آن دشوارتر شده است. این مسئله با توجه به اهمیت این آنتی‌اکسیدان در سلامت مغز و پیشگیری از بیماری‌های مرتبط با پیری، یک نگرانی جدی به شمار می‌رود.
ارگوتیونین؛ راز طول عمر و سلامت مغز
این آنتی‌اکسیدان به‌طور عمده توسط قارچ‌ها و میکروب‌های موجود در خاک تولید می‌شود، و بدن انسان توانایی تولید آن را ندارد. بنابراین، تنها راه تامین آن از طریق رژیم غذایی است. محققان نشان داده‌اند که پستانداران دارای پروتئینی هستند که به انتقال ارگوتیونین از غذا به خون کمک می‌کند. این ترکیب سپس از طریق گلبول‌های قرمز به بافت‌های مختلف بدن انتقال می‌یابد و اثرات ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی مهمی بر جا می‌گذارد. به گفته بروس ایمز، زیست‌شیمی‌دان معروف، ارگوتیونین ممکن است در آینده به‌عنوان یکی از "ویتامین‌های طول عمر" شناخته شود.
این ترکیب که به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان و ضد التهاب در بدن عمل می‌کند، برای سلامت مغز و پیشگیری از بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون بسیار ضروری است. رابرت بیلمن، استاد علوم غذایی در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، در گفت‌وگو با اپک تایمز توضیح داد که «ارگوتیونین نه‌فقط به‌عنوان یک اسید آمینه، بلکه به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان عمل می‌کند و به همین دلیل برای سلامت شناختی و پیری مفید است.»
تفاوت‌های جهانی در مصرف ارگوتیونین
در حالی که تحقیقات نشان داده است که آمریکایی‌ها معمولاً مقدار کمتری از این ترکیب را در رژیم غذایی خود مصرف می‌کنند، در کشورهای اروپایی همچون ایتالیا مصرف ارگوتیونین به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای بیشتر است. به‌عنوان مثال، در حالی که توصیه به مصرف روزانه ۱.۱ میلی‌گرم ارگوتیونین برای آمریکایی‌ها وجود دارد، مردم ایتالیا به‌طور متوسط ۴.۶ میلی‌گرم از این آنتی‌اکسیدان را مصرف می‌کنند. این تفاوت‌ها نه‌تنها بر سطح سلامت عمومی اثر می‌گذارد، بلکه ارتباط مستقیمی با بیماری‌های عصبی و طول عمر دارد. بر اساس تحقیقات، سطح پایین ارگوتیونین در خون با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌هایی همچون آلزایمر و پارکینسون در ارتباط است.
تأثیر شیوه‌های کشاورزی بر کاهش ارگوتیونین
چرا سطح ارگوتیونین در رژیم غذایی کاهش یافته است؟ پاسخ در شیوه‌های کشاورزی امروزی نهفته است. بیلمن و همکارانش به این نکته اشاره کردند که در بسیاری از سیستم‌های کشاورزی مدرن، اولویت بر روی بازدهی اقتصادی است و سلامتی خاک و محصولات غذایی به‌طور جدی نادیده گرفته می‌شود. استفاده گسترده از مواد شیمیایی برای کنترل آفات و بیماری‌ها، موجب آسیب به میکروب‌های خاک شده است که این میکروب‌ها برای تولید و انتقال مواد مغذی به گیاهان ضروری هستند.
شیوه‌های کشاورزی مانند شخم‌زنی سنگین، که باعث کاهش تنوع میکروبی در خاک می‌شود، به کاهش سطح ارگوتیونین در محصولات غذایی منجر می‌شود. این مسئله نشان‌دهنده این است که به جای تمرکز صرف بر افزایش بازده محصولات، باید به سلامت بلندمدت خاک و مواد مغذی موجود در آن توجه بیشتری داشته باشیم.
قارچ‌ها؛ منبع غنی ارگوتیونین
یکی از راه‌حل‌های ساده و مؤثر برای افزایش مصرف ارگوتیونین، افزایش مصرف قارچ‌ها است. قارچ‌ها غنی‌ترین منابع طبیعی این آنتی‌اکسیدان به شمار می‌روند. از جمله قارچ‌هایی که به‌طور خاص سرشار از ارگوتیونین هستند می‌توان به مایتاکه، پورچینی، شیتاکه و قارچ صدفی سلطنتی اشاره کرد. در حالی که بیشتر مواد غذایی مقدار اندکی ارگوتیونین دارند، قارچ‌ها می‌توانند به‌عنوان یک منبع غنی و مؤثر برای جبران کمبود این ترکیب در رژیم غذایی عمل کنند.
راهکارهایی برای احیای ارگوتیونین در خاک
به گفته بیلمن، اتخاذ شیوه‌های کشاورزی بازسازنده که به کیفیت خاک توجه بیشتری دارند، می‌تواند به افزایش سطح ارگوتیونین در محصولات کمک کند. شیوه‌هایی مانند شخم‌زنی حداقلی، تناوب کشت و استفاده کمتر از آفت‌کش‌ها و کودهای شیمیایی می‌تواند سلامت خاک را بهبود بخشد و در نتیجه سطح مواد مغذی موجود در غذاهای تولیدی را افزایش دهد. این تغییرات می‌تواند نه‌تنها به نفع کشاورزان باشد بلکه سلامت عمومی جامعه را نیز بهبود دهد.
به‌طور کلی، در حالی که شیوه‌های کشاورزی مدرن تأثیرات منفی بر سطح ارگوتیونین و سلامت خاک گذاشته‌اند، با اتخاذ روش‌های مناسب و توجه به حفظ تنوع میکروبی خاک، می‌توان این وضعیت را تغییر داد و به یک تغذیه سالم و پایدار دست یافت.
