۴ عادت سادهای که گفتوگوهای شما را دگرگون میکند
رفتارهای ارتباطی ظاهراً کوچک، گاهی تأثیر بسیار بزرگی بر نگاه دیگران به ما در محیط کار دارند. چهار عادت ساده که متخصصان ارتباطات توصیه میکنند، میتواند بهطرز محسوسی شما را فردی حرفهایتر، قابلاعتمادتر و در عین حال دوستداشتنیتر نشان دهد
فرارو– بسیاری از کارکنان محبوب و تأثیرگذار در محل کار، بر اساس چند رفتار ارتباطی مشخص شناخته میشوند؛ رفتارهایی ساده اما کاربردی که کیفیت تعاملات روزانه را ارتقا میدهد و باعث میشود تصویر حرفهایتری از آنها شکل بگیرد.
بر اساس گزارش «سیبیانسی»، محبوبترین افراد در محیطهای کاری معمولاً یک ویژگی مشترک دارند: مهارت در برقراری ارتباط مؤثر. این افراد قادرند با افراد مختلف در هر موقعیتی صحبت کنند و همین توانایی به آنها کمک میکند ارتباطات عمیقتری ایجاد کنند و احترام بیشتری کسب کنند.
احوالپرسی گرم، اولین قدم محبوبیت
طبق گفتهی ونسا ون ادواردز—پژوهشگر رفتار، نویسنده پرفروش و مدرس دوره «ارتباطات سازمانی مؤثر» در دانشگاه هاروارد—تقویت مهارت ارتباطی یکی از ابزارهای مهم برای موفقیت شغلی محسوب میشود. او توضیح میدهد که حتی تغییرات بسیار کوچک میتواند کیفیت گفتوگوهای روزمره را بهتر کند؛ از جمله همان سلام اولیهای که هر صبح به همکاران گفته میشود.
او توصیه میکند:
«عادت کنید افراد را با گرمی و صمیمیت احوالپرسی کنید؛ چه با یک لبخند، یک تکاندادن سر یا یک "صبح بخیر" کوتاه.»
لحن در گفتار؛ نکتهای که اغلب نادیده گرفته میشود
ون ادواردز تأکید دارد که هنگام صحبت، کنترل لحن نقش مهمی دارد. او میگوید:
«سعی کنید جملات خود را با افت لحن تمام کنید. از بالا رفتن سؤالگونهی لحن در پایان جملههای خبری پرهیز کنید. این موضوع بهویژه هنگام اولین برخوردها یا هنگامی که اطلاعات مهمی ارائه میکنید اهمیت زیادی دارد. این رفتار را به یک عادت روزانه تبدیل کنید.»
اهمیت مکالمههای کوتاه؛ تماسهای کوچک اما اثرگذار
لورین کی. لی—سخنران و مدرس لینکدینلرنینگ و نویسنده کتاب «حضور فراموشنشدنی»—اعتقاد دارد که افراد با محبوبیت بالا حتی گفتوگوهای کوتاه را جدی میگیرند. به گفته او:
«افراد بسیار محبوب این تعاملات کوچک را ضروری میدانند، نه گزینهای اختیاری. آنها حتی در تبادلهای سریع هم کاملاً حضور دارند.»
این لحظات کوتاه در طول زمان، یک اثر انباشتهی مثبت ایجاد میکنند و فرد را انسانیتر و قابلاعتمادتر نشان میدهند. لورین کی. لی پیشنهاد میدهد:
«دفعه بعد که عجله دارید گفتوگوی کوتاه را تمام کنید، چند ثانیه بیشتر بمانید؛ یک سؤال اضافه بپرسید و دقیق گوش دهید. این رفتار در ذهن طرف مقابل ثبت میشود.»
تشخیص زمان مناسب برای پایان دادن به مکالمه
الن هندریکسن، روانشناس بالینی دانشگاه بوستون، یکی از مهارتهای مهم ارتباطی را «خواندن فضا» میداند. او میگوید اگر پاسخهای طرف مقابل کوتاه و بیروح باشد—مانند «اوه»، «واقعاً؟»، «آها»—اصرار بر ادامه صحبت ضرورتی ندارد. هندریکسن مینویسد:
«در چنین موقعیتهایی بهتر است گفتوگو را رها کنید و در زمان دیگری دوباره برقرار کنید.»
او همچنین به مفهوم «دستگیرههای گفتوگویی» اشاره میکند؛ اصطلاحی که نخستینبار توسط آدام مستروینی، دانشمند علوم اجتماعی، معرفی شد. این دستگیرهها نشانههایی هستند که نشان میدهند مخاطب تمایل به ادامه مکالمه دارد؛ برای مثال وقتی نکتهای در حرف شما کنجکاوی او را برمیانگیزد، موضوعی مرتبط را یادآوری میکند، یا باعث میشود بگوید «وای! منم همینطور!»
برخی افراد—بهویژه کسانی که تلاش میکنند روابط جدید شکل دهند—ممکن است نبود این نشانهها را فرصتی برای پرسیدن سؤالهای بیشتر تصور کنند. اما از نظر هندریکسن، کوتاهکردن مکالمه میتواند نهتنها تصویر منفی ایجاد نکند، بلکه حتی شما را پذیرفتنیتر و صمیمیتر جلوه دهد. همانطور که خودش توضیح میدهد:
«برای کمالگراها که معمولاً معیارهای بالایی دارند، پایین آوردن سطح انتظار شاید چالشبرانگیز باشد، اما همین کار باعث میشود افراد بیشتری بتوانند به شما نزدیک شوند و احساس راحتی کنند.»
